کنوانسیون سوم ژنو در تکمیل آزادی عبادت اسیران جنگی، حاوی مقررات خاصی در خصوص فعالیت روحانیون است.این افراد اجازه دارند اسیران جنگی را مورد موعظه قرار دهند و قدرت بازداشت کننده باید به آن ها اجازه دهد تا به تسهیلات لازم در این مورد دسترسی داشته باشند.

اسیران پس از استقرار در اردوگاه ها، حق ارسال و دریافت نامه را دارند.در واقع تماس با جهان خارج برای حفظ سلامت اسیران جنگی بسیار اهمیت دارد.اما موضوع این مکاتبات به هیچ وجه نباید مرتبط با موضوعات سیاسی یا نظامی باشد و باید ماهیتی کاملا خصوصی داشته باشد.این نامه ها باید با سریع ترین شیوه ارسال گردد.این گونه تماس ها و ارتباطات به قدرت حامی یا کمیته بین‌المللی صلیب سرخ امکان می‌دهد تا تضمین کنند که کنوانسیون سوم ژنو اجرا می شود.در جریان جنگ خلیج فارس، ایالات متحده کشور عراق را به دلیل امتناع از رعایت حقوق اسرای جنگی که به موجب کنوانسیون سوم ژنو به آن ها اعطاء شده منجمله حق مکاتبه که در ماده ۷۰ اجازه داده شده، محکوم کرد.[۱۸۱]

کشور محل ارسال یا دریافت مکاتبات می‌تواند به دلایل سیاسی یا نظامی، مکاتبات اسیران را موقتا متوقف کند اما این عمل جنبه موقتی داشته و مدت آن تا حد امکان باید کوتاه باشد.رفتار کره شمالی و چین در جریان جنگ کره، نقض آشکار این تعهد بود.

از آن جا که مکاتبات، ارتباط بین اسیران جنگی و اقوامشان و دیگران را برقرار می‌سازد، سوء استفاده از پست توسط قدرت بازداشت کننده برای اهداف تبلیغاتی ممنوع می‌باشد.در ضمن ارسال نامه ها از طرف اسیران، معاف از پرداخت هر گونه هزینه پستی است.مضافا این که تعهد و الزام به اعطای اجازه به اسرا در برقراری مکاتبه با بستگانشان در تطابق با قاعده احترام به زندگی خانوادگی است و متضمن این مفهوم می‌باشد که این تکلیف در درگیری های مسلحانه می بایست محترم شمرده شود.

ذکر مواد ۳۴[۱۸۲]، ۳۵[۱۸۳]، ۷۰[۱۸۴] و ۷۴[۱۸۵] کنوانسیون سوم ژنو، قاعده ۱۲۷[۱۸۶] از مجموعه قواعد عرفی حقوقی بین الملل بشردوستانه و ماده ۱۶[۱۸۷] و ۱۸[۱۸۸] کنوانسیون لاهه ۱۹۰۷ ‌در مورد مقررات ناظر بر حقوق و عرف جنگ زمینی ضروری است.

بند چهارم: شکایت از وضعیت اسارت و تدابیر انضباطی علیه اسیران

قدرت بازداشت کننده موظف است از شرایط اردوگاه های اسیران جنگی آگاهی داشته باشد، این آگاهی به ویژه مربوط به شرایط بد اردوگاه ها می شود.اسیران حق دارند به مقامات نظامی که آن ها را اسیر کرده‌اند، ‌در مورد شرایط اسارت شکایت کنند.همچنین حق دارند بدون هیچ گونه محدودیتی خواه از طریق نماینده معتمد خود و خواه چنانچه لازم بدانند مستقیما به نمایندگان قدرت های حامی مراجعه کنند و موارد شکایت خود را ابراز دارند.شکایت ها نباید محدود شود و همچنین نباید منجر به هیچ گونه مجازاتی گردد، ولو آن که بی اساس بودن شکایت معلوم شود.

‌در مورد تدابیر انضباطی هم باید اشاره کرد که برخورداری اسیران از حقوق انسانی و حمایت هایی که برشمرده شد، ‌به این معنی نیست که آنان دارای مصونیت باشند بلکه آن ها همچون اعضای نیروهای مسلح کشور اسیر کننده تابع قوانین و فرامین آن کشور و حقوق بین الملل، مخصوصا حقوق بشردوستانه و حقوق

بشر هستند و آن کشور مجاز است تا نسبت به هر اسیری که از آن قواعد تخلف کند، تدابیر انضباطی قانونی اتخاذ کند.

تنبیهات انضباطی از سوی فرمانده مسئول اردوگاه با حضور نماینده قدرت حامی در اردوگاه ها و پس از دادرسی قانونی و منصفانه صادر و اعلام می شود.

مواد ۷۸[۱۸۹] و ۸۲[۱۹۰] کنوانسیون سوم ژنو در رابطه با این دو بحث هستند.

گفتار دوم: حمایت بین‌المللی از اسیران

همان‌ طور که می‌دانیم در حقوق بشردوستانه مسأله حمایت از اسیران جنگی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.به طور کلی اسیران جنگی می‌توانند توسط قدرت حامی، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، نماینده معتمد خود و سایر سازمان های بین‌المللی بشردوستانه تحت حمایت قرار گیرند.

  • قدرت حامی

هریک از طرفین متخاصم باید بدون تأخیر در آغاز مخاصمات مسلحانه یک کشور بی طرف یا کشوری که طرف درگیری نباشد را به عنوان کشور حامی معین و به طرف دیگر معرفی کند.کشور حامی خود نیز باید با این امر موافق بوده و آماده اجرای وظایفش باشد.

وظیفه کشور حامی، حفاظت از منافع طرفین مخاصمه و نظارت بر اجرای عهدنامه است.نمایندگان کشور حامی از میان مأموران دیپلماتیک یا کنسولی و یا سایر قدرت های بی طرف برگزیده می‌شوند.این نمایندگان برای این که بتوانند دیدگاهی جامع و روشن از میزان رعایت مقررات کنوانسیون ژنو به دست آورند به عنوان یک اصل می‌توانند در هر زمان از اردوگاه های اسیران جنگی بازدید کرده و آزادانه و بدون

حضور ناظر با اسیران گفتگو کنند و در هر حال از چگونگی رفتار کشور اسیر کننده با آنان آگاه شوند.

حق ملاقات مشمول محدودیت های زمانی نمی شود.تعیین طول مدت بازدید و دفعات آن نیز بر عهده هیئت های قدرت های حامی است.

مکانیسم قدرت های حامی از هنگام جنگ جهانی دوم به ندرت مورد استفاده قرار گرفته است.در جریان بحران کانال سوئز در سال ۱۹۵۶ قدرت حامی توسط اسرائیل تعیین شد ولی اجازه نیافت که وظایف خود را انجام دهد.

ماده ۱۲۶[۱۹۱] کنوانسیون سوم ژنو ۱۹۴۹ و ماده ۸۶[۱۹۲] کنوانسیون ناظر بر رفتار با اسرای جنگی ۱۹۲۹ به نقش قدرت های حامی اشاره دارند.

  • کمیته بین‌المللی صلیب سرخ

کشور حامی همیشه نمی تواند نقش حمایتی داشته باشد ‌به این دلیل که طرف های مخاصمه گاهی در خصوص قدرت های حامی ممکن است به توافق نرسند.از این جهت کنوانسیون سوم ژنو نهاد دیگری را که وظیفه قدرت حامی را انجام می‌دهد، پیش‌بینی کرده و آن کمیته بین‌المللی صلیب سرخ می‌باشد، تا در مواقع اضطراری، جایی که نیازهای اساسی اسیران نمی تواند توسط کشور حامی رفع شود صلیب سرخ بتواند اقدامات لازم را انجام دهد.در این رابطه باید اشاره کرد که تعریف کمیته از مفهوم حمایت، مفهومی عام الشمول و موسع است.جدیدترین رهیافت آن به مفهوم حمایت عبارت است از «تلاش برای جلوگیری از نقض بالقوه و بالفعل مقررات حقوق بشردوستانه بین‌المللی و سایر هنجارهای حقوقی مربوطه، با هدف تضمین رعایت آن ها و ایجاد تعهداتی برای مقامات و گردانندگان صحنه جنگ و همچنین تضمین حقوق افراد، تمامیت جسمی و روحی اشخاص متأثر از جنگ یا خشونت».[۱۹۳]

فعالیت های کمیته بین‌المللی صلیب سرخ در چهارچوب سیستماتیک قدرت های حامی به دعوت یا پذیرش قدرت بازداشت کننده بستگی دارد.هدف صلیب سرخ در واقع تضمین شرایط قابل قبول بازداشت اسیران جنگی است، چون شرایط زندگی در بازداشتگاه ها حتی در بهترین حالت هم می‌تواند همراه با آسیب های روانی و جسمانی باشد.

اهم وظایف و اختیارات کمیته بین‌المللی صلیب سرخ جهت رفاه حال اسیران جنگی عبارت اند از:

    1. مذاکره با مقامات بازداشت کشور اسیر کننده به منظور دسترسی به اسیران در تمامی مناطق بازداشت

    1. ملاقات با اسیران به منظور ارزیابی و شناسایی کم و کاستی ها و نیازهای بشردوستانه

    1. گفتگوی محرمانه با اسیران جنگی و یافتن راه حل هایی برای مشکلات بشردوستانه

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...