۳)حاشیه جریانهای نقدی عملیاتی
این نسبت به اندازه گیری میزان توانایی شرکت درانتقال فروش به پول نقد می باشد
این نسبت مانند نسبت حاشیه سود قراردادی است و باتقسیم فروش خالص بر گردش وجه نقد عملیاتی محاسبه می شود
واین نسبت عامل مناسبی برای اندازه گیری سود اوری عملیاتی ونقدینگی میباشد

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۴)بازگشت جریانهای نقدی عملیاتی روی کل داراییها
این نسبت پول نقد تولید شده از کل داراییها را اندازه گیری می کند مثل سرمایه های فراهم شده بوسیله بستانکاران وسرمایه گذاران شرکت این نسبت مشابه برگشت دارایی یا(ROA)است اما در عوض به جای درامد خالص در صورت کسر از گردش وجوه نقد عملیاتی استفاده می شود
۵)کیفیت درامد
طبق گفته های وایت ودیگر همکارانش (۱۹۹۸)کیفیت درامد معمولا به درجه ای از حفظ درامدهای گزارش شده شرکت اشاره دارد وبه درجه ای ازمحافظه کاری درسود گزارش شده شرکت اشاره دارد
در داده ها و صورت های مالی است که بر کیفیت سود ذکر شده است در ۲۳ حوزه کلیدی است. وحشی و همکاران.(۲۰۰۱، ص ۱۴۳) در نظر گرفتن سه عامل گسترده ای به عنوان عوامل تعیین کننده درآمد کیفیت.
۶)نسبت سریع یا آنی (ضریب قدرت پرداخت )
این یک مقیاس سنتی ولی بسیار رایج از نقدینگی شرکت است این مقیاس برای اندازه گیری میزان نقدینگی شرکت است
نسبت سریع: این اندازه گیری سنتی اما بسیار محبوب است.
نقدینگی شرکت های بزرگ. دارایی های جاری منهای موجودی بدهی های جاری تقسیم شده است.
دارایی های “سریع” پول نقد، اوراق بهادار قابل عرضه در بازار، اقلام مطالبات و پیش پرداخت.
یک مقدار کمتر از این نسبت با شرکت تحت پریشانی همراه است
نسبت سریع یا انی
نسبت سریع از تقسیم نقدترین اقلام دارای جاری (وجوه نقد سپرده های بانکی وسرمایه گذاری کوتاه مدت وحساب ها واسناد دریافتنی )به بدهی های جاری به دست می اید
موجودی های کالا به دلیل اینکه برای نقد شدن به مدت زمان طولانی تری نیاز دارند در این محاسبه ملحوظ نمی شوند .پیش پرداختها نیز به دلیل اینکه اصولا به وجه نقد تبدیل نمی شوند در این محاسبه جز دارایی های جاری محسوب نمی شوند .با این ازمایش تحلیل گر مالی می خواهد مطمئن شود که چنانچه شرکت قادر به فروش سریع کالای خود نباشد ایا باز هم قادر به پاسخگویی به تعهدات کوتاه مدت خود خواهد بود ؟
بدیهی است که رقم بیش از یک برای این نسبت نشان دهنده توانایی شرکت در باز پرداخت بدهی های جاری است .
باید توجه داشت که بین خطر نقدینگی وافزایش بازده (سوداوری )مصالحه ای باید صورت گیرد خطر نقدینگی با نگهداری داراییهای جاری بیشتر به جای داراییهای غیر جاری به حداقل می رسد .در مقابل نرخ بازده سرمایه گذاری به دلیل اینکه معمولا برگشت روی داراییهای جاری (مثل سپردههای کوتاه مدت بانکی )به مراتب کمتر از برگشت روی داراییهای ثابت مولد می باشد کاهش می یابد همچنین نقدینگی بیش ازنیاز واضافی بدین معنی است که مدیریت به صورت جدی به دنبال یافتن موقعیت های سرمایه گذاری مطلوب نبوده است .ایجاد موازنه ای مطلوب بین نقدینگی وبازده سرمایه گذاری برای سالم نمودن ساختار مالی یک موسسه بسیار مهم است
باید به این نکته اشاره نمود که یک سود اوری بالا لزوما متضمن یک موقعیت خوب نقدینگی نیست .سود یک شرکت ممکن است بسیار بالا باشد ولی مساله نقدینگی به شدت وجود داشته باشد که احتمالا دلیل ان فرارسیدن سررسید بدهی ها ونرسیدن موقعیت دریافت مطالبات است .
دریک شرکت روبه رشد ممکن است وجه نقد لازم برای پشتیبانی فروش روز افزون شرکت وجود نداشته باشد به دلیل اینکه سرمایه در گردش احتمالا از اقلامی تشکیل شده که در زمان لازم به وجه نقد تبدیل نمی شوند تا جوابگوی تعهدات شرکت باشند.
۷)رشد فروش سه ساله
۳سال رشد فروش مقیاس خوبی برای نمود اینده شرکت می باشد
متغیر وابسته
متغیر وابسته در این تحقیق ورشکستگی مالی می باشد که به عنوان عامل اصلی در پژوهش حاضر می باشد.وکلیه مسائل در مورد پژوهش حاضر در حیطه ور شکستگی مالی می باشد
۲-۱۰پیشینه تحقیق
۲-۱۰-۱پیشینه خارجی
اولین‌تحقیق‌در زمینه‌پیش‌بینی‌ورشکستگی‌در سال‌۱۹۰۰ توسط‌توماس‌وودلاک‌انجام‌شد. وی‌ یک‌ تجزیه ‌و تحلیل‌کلاسیک‌در صنعت‌راه‌آهن‌انجام‌داد و نتایج‌تحقیق‌خود را در مقاله‌تحت‌عنوان‌”درصد هزینه‌های‌عملیاتی‌به‌سود انباشته‌ناخالص” ارائه‌کرد. در سال‌۱۹۱۱، لارس‌جامبرلاین‌در مقاله‌ای‌تحت‌عنوان‌”اصول‌سرمایه‌گذاری‌اوراق‌قرضه” از نسبت های‌به‌دست‌آمده‌به‌وسیله‌وودلاک، نسبت های‌عملکرد را به‌وجود آورد. در سال‌۱۹۳۰ تا ۱۹۳۵، آرتور ونیکور و ریموند اسمیت‌در مطالعات‌خود تحت‌عنوان‌”روش های‌تحلیل‌در نسبت های‌مالی‌شرکت های‌ورشکسته” دریافتند که‌صحیح‌ترین‌نسبت‌برای‌تعیین‌وضعیت‌ورشکستگی، نسبت‌سرمایه‌در گردش‌به‌کل‌دارایی‌است. اولین‌تحقیقاتی‌که‌باعث‌ایجاد مدلی‌برای‌پیش‌بینی‌ورشکستگی‌شد، تحقیقات‌ویلیام‌بیور در سال‌۱۹۶۶ بود. بیور یک‌مجموعه‌شامل‌۳۰ نسبت‌مالی‌که‌به‌نظر وی، بهترین‌نسبت های برای‌ارزیابی‌سلامتی‌یک‌شرکت‌بودند را انتخاب‌کرد. سپس‌نسبت ها را براساس‌چگونگی‌ارزیابی‌شرکت ها، در شش‌گروه‌طبقه‌بندی‌کرد. وی‌طی‌تحقیقات‌خود به‌این‌نتیجه‌رسید که‌ارزش‌هر نسبت، در میزان‌اعتبار طبقه‌ بندی‌ شرکت ها در گروه های‌شرکت های‌ورشکسته‌و غیرورشکسته‌است، و میزان‌خطای‌طبقه‌بندی‌کمتر، نشان‌دهنده‌ارزش‌بالای‌هر نسبت‌است. طبق‌این‌اصل، بیور نسبتی ‌را که‌دارای‌کمترین‌نرخ‌خطای‌طبقه‌بندی‌بود را به‌ترتیب‌اهمیت‌به‌شرح‌زیر معرفی‌کرد: جریان‌نقد به‌کل‌دارایی، درآمد خالص‌به‌کل‌دارایی، کل‌بدهی‌به‌کل‌دارایی، سرمایه‌در گردش‌به‌کل‌دارایی، نسبت‌جاری‌و نسبت‌فاصله‌عدم‌اطمینان. در ادامه سیر تکوینی مدل های پیش بینی ور شکستگی را به ترتیب ظهورشان بررسی می کنیم.)رهنمای روپشتی،نیکومرام،شاهور دیانی ،۱۳۸۵: ۵۱۲ (
تحقیقات انجام شده در خارج از کشور
۱-کرسی وبارتزاک به بررسی متغیرهای حاصل از صورت جریان وجوه نقد ومتغیرهای حاصل از اقلام تعهدی جهت تشخیص شرکتهای ور شکسته پرداخته اند بررسی انها برای یک دوره پنج ساله وبااستفاده از ۶۰شرکت ورشکسته و۱۳۰شرکت غیر ورشکسته وبا استفاده از ۴نسبت حاصل از صورت جریان وجوه نقد وشش نسبت حاصل ازاقلام تعهدی انجام شد این نسبتها شامل۱- نسبت جریان وجوه نقدبه کل داراییها ۲- نسبت بدهی هابه کل داراییها ۳-جریانهای نقدی عملیاتی به بدهی های جاری ۴- جریانهای نقدی عملیاتی به کل بدهی ها نتایج مطالعات کرسی وبارتزاک نشان داد که متغیرهای صورت جریانهای نقدی بهتر از متغیرهای حسابداری تعهدی قادر به پیش بینی ور شکستگی می باشند
۲-گیلبرت ومنون وشوارتز
توانایی پیش بینی مدلها را برپایه دو نمونه بررسی نمودند دسته اول متشکل از ۵۲شرکت ورشکسته و۲۸شرکت غیر ور شکسته انها از ۱۴نسبت مالی استفاده کردند نتایج تحقیق نشان داد که اطلاعات حسابداری در پیش بینی ورشکستگی سودمندبوده ونسبتهای حاصل از صورت جریانهای نقدی در پیش بینی بحران مالی از اهمیت زیادی برخوردار می باشد
۳-وینا کروریموند
در سالهای ۱۹۳۰و۱۹۳۵روند موجود در نسبتهای مالی شرکتهای ورشکسته را تجزیه وتحلیل کردند انها روند ۱۰ساله نسبتهای مالی این شرکتها را بابه کارگیری ۲۱نسبت مالی تجزیه وتحلیل کردند وبه این نتیجه رسیدند که نسبت سرمایه در گردش به کل داراییها شاخص مطلوبی برای پیش بینی ور شکستگی می باشد نقص این مطالعه فقدان یک گروه کنترل متشکل از شرکتهای غیر ورشکسته بود
۴-چالز مروین
در سال ۱۹۴۲چالز مروین مطالعه ای انجام دادکه درآن نسبتهای مالی را برای شرکتهای ورشکسته وغیر ورشکسته در یک دوره شش ساله بررسی کرد او اظهار کرد که ۳نسبت ۱-سرمایه در گردش تقسیم بر کل داراییها ۲-ارزش ویژه تقسیم برکل بدهی ها ۳-نسبت جاری . پیش بینی کننده خوبی برای ورشکستگی می باشد مروین به این نتیجه رسید که از بین این نسبتها نسبت سرمایه در گردش به کل داراییها بهترین شاخص برای ور شکستگی می باشد .
۵-مدل اسپرینگیت
این مدل برمبنای مطالعات التمن در سال ۱۹۷۸به وسیله اسپرینگیت ایجاد شد اسپرینگیت همانند التمن از تجزیه وتحلیل چند ممیزی برای انتخاب ۴نسبت مالی مناسب از میان ۱۹نسبت مالی که بهترین نسبتها برای تشخیص شرکتهای سالم و ورشکسته بود استفاده کرد که عبارتند از۱-خالص سرمایه در گردش به کل داراییها ۲-سود قبل از بهره ومالیات به کل دارایی ۳-سود قبل از مالیات به بدهی جاری ۴-فروش به کل داراییها براساس مطالعات انجام شده توسط اسپرینگیت اگر شاخص Z محاسبه شده کمتراز ۸۲۶/.باشدشرکت در یک یا دو سال آینده ورشکسته خواهد شد اسپرینگیت در سال ۱۹۷۹این مدل را روی ۵۰شرکت امتحان کرد نرخ دقتی در حدود ۸۸/.برای دو سال قبل از ورشکستگی به دست آمد۱۳۸۵ (علی خانی )
۶-مدل اهلسون
اهلسون از نسبتهای مالی وتجزیه وتحلیل لجستیک برای ایجاد مدل خود استفاده کرد مدل اهلسون از ۹متغیر تشکیل شده است ۱-دارایی ها۲-دارایی ها به بدهی ها۳-دارایی ها به سرمایه در گردش ۴-دارایی های جاری به بدهی های جاری ۵-عدد یک اگر بدهیها بیشتر از داراییها شده وگرنه عدد صفر ۶-کل داراییها به سود خالص ۷-کل بدهی به وجوه حاصل از فعالیت ۸-عددیک اگر سود خالص منفی باشد وگرنه عدد صفر ۹-میزان تغییر در سود خالص
وی مدل را برروی یک نمونه با ۱۰۵شرکت ور شکسته و۲۰۵شرکت غیر ور شکسته ازمون کرد که با در صد اطمینان حدود ۸۵/.برای یکسال قبل از ورشکستگی به دست آمد رهنمای روپشتی،نیکومرام،شاهور دیانی ،۱۳۸۵ :۵۱۹
۷-یکی دیگر از اشخاصی که درمورد پیش بینی ورشکستگی با بهره گرفتن از نسبتهای مالی تحقیق انجام داد فالمر بود
و ی در سال ۱۹۸۴ اطلاعات مربوط به ۴۰نسبت مالی رابرای ۶۰شرکت جمع اوری نمود وبااستفاده از تکنیک های اماری تحلیل ممیزی چند گانه انها راتجزیه وتحلیل نمود ودر نهایت بااستفاده از ۹نسبت مالی زیر که بیشترین نقش رادر پیش بینی ورشکستگی دارند ارائه نمود .
۱-سود انباشته به کل داراییها ۲-فروش به کل داراییها ۳-سود قبل از بهره ومالیات به حقوق صاحبان سهام ۴-جریانات نقدی به کل بدهی ها ۵-بدهی ها به کل داراییها ۶-لگاریتم کل داراییهای مشهود ۷-بدهی جاری به کل داراییها ۸-سرمایه در گردش به کل دارایی ها ۹-لگاریتم سود قبل از بهره ومالیات به بهره
دقت مدل فالمر در طبقه بندی شرکتها یکسال قبل از ور شکستگی ۹۸/.وبیش از یکسال قبل از ور شکستگی ۸۱/.بود.
۸-مدل یوشیکو شیراتا
در مدل ارائه شده توسط شیراتا نکته حائز اهمیت این مساله می باشد که نوع صنعت واندازه سازمان برمیزان دقت پیش بینی تاثیری ندارد در این تحقیق از ۶۱نسبت مالی برای انتخاب بهترین نسبت های پیش بینی استفاده شده است که نهایتا پس از بررسی این نسبت ها ۴متغیر رابرای استفاده در مدل خود انتخاب کرد
۱-سود انباشته به کل دارایی ها ۲-هزینه تنزیل بهره به قرض +وثیقه شرکت +درصد سند دریافتی ۳-(ح پرداختنی +اسناد پرداختنی به فروش )۴-سرمایه ناویژه جاری به (۱-سرمایه ناویژه قبلی )
براساس مطالعات شیراتا شرکتهایی که ارزش Z انها کمتر از ۳۸/.باشد احتمال زیاد وجود دارد که ورشکسته شوند وبالعکس
شرکتهایی که ارزش Z انها بیشتر از ۳۸/.باشد احتمال کمتری دارد که ورشکسته شوند
شیراتا مدل خود را برروی یک نمونه شامل ۶۸۶شرکت ور شکسته و۳۰۰شرکت غیر ورشکسته ازمایش کرد ودقتی بیش از ۸۶.۱۶/.رابه دست اورد
۹- مدل ویلیام بیور ( ۱۹۶۶)
این مدل از نوع تحلیل تک متغیره برای ورشکستگی شرکت است. بیور در سال ۱۹۶۶ یک مجموعه شامل ۳۰ نسبت مالی که به نظر او بهترین نسبت ها برای ارزیابی سلامت یک شرکت است را انتخاب کرد. سپس نسبت ها را براساس چگونگی ارزیابی سازمان ها ، در شش گروه طبقه بندی کرد. این شش گروه عبارت بودند از : نسبت هایی جریان نقد ، نسبت های در آمد خالص ، نسبت های بدهی به در آمد کل ، نسبت های در آمد نقدی به در آمد کل ، نسبت های در آمد نقدی به بدهی موجود و نسبت هایی بازده حاصل از فروش . بیور مدل خود را براساس چهار اصل تنظیم کرد :