پیش آلودگی۶

۱/۰±۷/۱^b

۴/۱±۱/۷^bc

۸/۲±۲/۱۴^c

۴/۱±۶/۸^c

۲/۰±۵/۸^a

(۳۷)۹/۵۵

پیش آلودگی۸

* حروف غیر مشابه در هر ستون معرف وجود تفاوت معنی­دار در سطح احتمال ۵ درصد می­باشد.
نتایج این تحقیق نشان داد که در بین گیاهان از قبل آلوده شده گندم، که طول دوره­ نشو و نمای پورگی شته­ی سبز گندم طولانی­تر بوده نرخ بقای پوره­ها نیز کمتر می­باشد. درصد بقای پوره­ها در رقم شیرودی از ۴/۸۴ درصد روی گیاهان بدون آلودگی قبلی تا ۶/۵۲ درصد روی گیاهانی که برای مدت زمان ۶ روز از قبل آلوده شده بودند و در رقم سای­سونز به ترتیب در شاهد و پیش آلودگی­های ۶ روز از ۵/۳۷ تا ۱/۳۱ درصد متغیر بود. نتایج نشان داد که در گیاهانی که برای زمان­های مختلف آلوده می­شوند رفته رفته در زمان­های بیشتر درصد تلفات بالا می­رود و تعداد کمتری از حشرات نابالغ به مرحله­ بلوغ می­رسند. بنابراین، با مقایسه این شاخص در بین دو رقم می­توان گفت که درصد بقا در رقم شیرودی در مقایسه با رقم سای­سونز بیشتر بوده و تعداد بیشتری از پوره­ها به مرحله حشره کامل رسیده ­اند. به همین منظور رقم شیرودی از نظر مطلوبیت میزبانی برای شته سبز گندم مناسب­تر از رقم سای­سونز تعیین شد. دلایل متعددی برای کندی نرخ­ مرگ و میر و یا افزایش سن حشره وجود دارد. هرچه مطلوبیت گیاه برای حشره­ی گیاهخوار بیشتر باشد، به همان نسبت میزان مرگ و میر کاهش و طول دوره­ بقای حشرات گیاهخوار افزایش می­یابد. نتایج مطالعات مزرعه­ای آگراوال (۱۹۹۸) روی تربچه وحشی نشان داد که آلودگی­های پیشین گیاهان به شته سبز هلو، طغیان مجدد این شته و سایر حشرات آفت را ۳۰ درصد کاهش می­دهد. همچنین این مطالعه نشان داد که گیاهان از پیش آلوده شده در مقایسه با گیاهان شاهد دارای بیشترین نرخ مرگ و میر بودند که دلایل احتمالی این موضوع افزایش غلظت مواد شیمیایی ثانویه تولید شده در اثر خسارت شته­ی سبز هلو بوده است. نتایج حاصل از بررسی اثرات ریز عنصر سیلیس روی پارامترهای رشدی شته­ی Mahanarva fimbriolata در دو رقم مقاوم (SP79-1011 و SP80-1816) و یک رقم حساس (SP81-3250) نیشکر نشان داد که درصد مرگ و میر پوره­ها در گیاهانی که با سیلیس اسپری پاشی شده ­اند در مقایسه با گیاهان شاهد افزایش یافت. همچنین در تیمار سیلیس مدت زمان پورگی افزایش (۰۱/۱ ± ۵/۵۲) و طول عمر حشرات ماده (۵۷/۰ ± ۹/۹) و نر (۵۸/۰ ± ۹/۱۰) کاهش یافت ولی دوره­ پیش تولید مثلی و باروری بدون تغییر باقی ماند. نتایج نشان داد شته M. fimbriolata روی رقم SP79-1011 به علت داشتن مقدار سیلیس بیشتر در برگها دارای بالاترین نرخ مرگ و میر پوره (۶۹/۳ ± ۵/۷۱) و کوتاه­ترین طول عمر ماده (۵۷/۰ ± ۹/۹) را دارا بود (کورندورفر و همکاران^[۷۶]، ۲۰۱۱).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۳-۳- طول عمر حشرات بالغ شته­ی سبز گندم
نتایج حاصل از بررسی تاثیر دو رقم گندم روی طول عمر حشره کامل شته­ی سبز گندم در جدول ۳-۴ ارائه شده است. طول عمر حشرات کامل روی رقم شیرودی ۵۸/۱۱ روز و روی رقم سای­سونز ۳۰/۶ روز بود. این در حالی است که طولانی­ترین و کوتاه­ترین طول عمر شته­ی سبز گندم در بین تیمارهای زمانی آلوده­سازی روی دو رقم گندم در رقم شیرودی به­ترتیب ۰۰/۱۵ روز در تیمار شاهد و ۴/۸ روز در تیمار ۶ روز آلودگی قبلی و در رقم سای­سونز به ترتیب ۴/۷ در تیمار شاهد و ۲/۵ روز در تیمار ۶ روز آلودگی قبلی به­دست آمد، در حالی­که در هر دو رقم بین پیش آلودگی­های ۲ و ۴ روز و نیز ۶ و ۸ روز تفاوت معنی­داری مشاهده نشد (جدول ۳-۵ و ۳-۶).
جدول ۳-۶- تاثیر ۵ تیمار زمانی آلوده­سازی روی پارامترهای نشو و نمای شته­ی سبز گندم در رقم سای­سونز تحت شرایط آزمایشگاهی (mean±SE)

میانگین تعداد پوره به ازای هر شته در هر روز

باروری
ماده/ماده/روز

طول دوره­ باروری (روز)

طول عمر حشرات بالغ(روز)

طول دوره­ نشو و نما (روز)

بقا
(n) (%)

تیمار زمانی
(روز)

۱/۰±۶/۱^a

۴/۱±۲/۶^a

۰/۳±۲/۹^a

۷/۱±۴/۷^a

۵/۰±۸/۹^b

(۴۰)۵/۳۷

پیش آلودگی۰

۱/۰±۶/۱^a

۹/۱±۹/۵^b

۴/۱±۶/۶^b