ــــــ . “کلمه ملاء و ترکیب آخوند” [پرسش و پاسخ]. یغما. س۱۳. ش ۹. پیاپی ۱۴۹. آذر ۱۳۳۹، ص ۱۶۰ـ۱۶۱.
الف ممدود در ملاء؛ وجه تسمیه آخوند در چند فرهنگ.
ــــــ .”مشکل زبان فارسی”.رشد آموزش ادب فارسی. س۱۱.پیاپی۴۱.زمستان۱۳۷۵،ص ۲ـ۱۶.
آنچه آینده زبان فارسی را تهدید می‌کند؛ آمیختگی زبان و ادب؛ چه باید کرد؟.
ــــــ . “مشکلات زبان فارسی در حال و آینده”، در سمینار نگارش(تهران، ۱۱ـ۱۴ شهریورماه ۱۳۶۳)، زبان فارسی، زبان علم، مجموعه سخنرانی‌های دومین سمینار نگارش. [تهران]: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۶۵، ص ۱۹ـ۲۸.
زبان علم و واژه‌های بیگانه؛ تبعیت واژه‌های بیگانه از صرف و نحو فارسی؛ نگاهی به فرازها و فرودهای زبان فارسی؛ چه باید کرد؟.
ــــــ .”مشکل‌های زبان فارسی”، در: نامواره دکتر محمود افشار. به کوشش ایرج افشار، با همکاری کریم اصفهانیان. تهران: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشاریزدی، ج ۱، ص ۲۵۰ـ۲۶۳.
(این مقاله با عنوان دیگری در کتاب زبان فارسی، زبان علم، مجموعه سخنرانی‌های دومین سمینار نگارش چاپ شده است.)
شهیم، سیما. “رشد صامت‌های فارسی در کودکان۲ تا۶ ساله”. علوم تربیتی. دوره جدید. س۱۵. ش ۱ـ۲. ۱۳۷۱، ص ۷۵ـ۸۷ .
چگونگی فراگیری و ادای اصوات جدید درمیان کودکان؛ سه طریق به منظور تشخیص تلفظ اصوات؛ رشد فونتیک براساس خصوصیات اصوات از لحاظ ساخت و نحوه تولید.
شیخ احمدی، اسعد. “آوردن مصدر «نمودن» در معنی «کردن» و سیر تدریجی آن”. رشد آموزش ادب فارسی. س۹. پیاپی ۳۶. بهار ۱۳۷۴، ص ۳۲ـ۳۳.
“نمودن” در معنی اصلی خود؛ علت آوردن “نمودن” در معنی “کردن”.
شیری، علی‌اکبر. ” فعل مرکب”. رشد آموزش زبان و ادب فارسی. س۱۴. پیاپی ۵۴. بهار ۱۳۷۹، ص ۵۹.
تغییر معیارهای تشخیص فعل مرکب؛ تعریف فعل مرکب.
ــــــ . “گروه اسمی نمودارها”. رشد آموزش زبان و ادب فارسی. س۱۵. پیاپی ۵۶. زمستان ۱۳۷۹، ص ۵۸ـ۶۲.
تعریف “گروه اسمی”؛ نمودار درختی؛ گروه اسمی و کتاب‌های درسی.
ــــــ .”نگاهی به وندها”. رشد آموزش زبان و ادب فارسی. س۱۳.پیاپی۴۸.پاییز۱۳۷۷،ص ۵۱.
تعریف وند؛ انواع وند؛ زایایی وندهای تصریفی.
شیلی، محمد صدیق‌خان. “سهم فارسی در تشکیل زبان فارسی”، در سمینار پیوستگی‌های فرهنگی ایران و شبه قاره (مکان، زمان؟)، مجموعه سخنرانی‌های نخستین سمینار پیوستگی‌های فرهنگی ایران و شبه قاره.تهران: مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان؛ اسلام‌آباد: مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگی بین‌المللی، ۱۳۷۲، ج ۲، ص ۶۹ـ۹۵.
بعضی تصرفات اردو درکلمات فارسی؛ استعمال وندهای فارسی در اردو؛ نکات دستوری مشترک در اردو و فارسی.
شین، الف. “تا می‌توانیم غلط بنویسیم”. آدینه. پیاپی ۷۲. مرداد ۱۳۷۱، ص ۴۸.
چند اشتباه دستوری درباره “را”؛ ماضی و مضارع “بایستن”؛ رابطه فعل و فاعل ذی‌روح.
ــــــ . “تا نفس داریم غلط بنویسیم”. آدینه. پیاپی۷۳ـ۷۴. شهریور۱۳۷۱، ص۱۷.
اشاره به چند نکته دستوری درباره چند جمله از یک کتاب؛ گذاشتن و گزاردن.
شین‌توک، گلوریا. “شکل‌گیری افعال انضمامی (مرکب) در زبان فارسی”، ترجمه ابراهیم جدیدی سلیمی. نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز. دوره ۳۲. ش ۳. پیاپی ۱۳۳. پاییز ۱۳۶۳، ص ۱۲۷ـ۱۵۲.
افعال انضمامی و مشخصات متمایزکننده آنها؛ افعال انضمامی و بومی کردن واژه‌های دخیل در زبان فارسی؛ نظراتی در مورد چگونگی تحول تاریخی.
صادق‌پور، حافظ. “تاریخچه دستور زبان فارسی”. کیهان فرهنگی. س۲۰. پیاپی ۲۰۴، مهر ۱۳۸۲، ص ۶۶ـ۶۹.
آثار مربوط به دستور زبان از قرن هفتم تا قرن دهم؛ کتاب‌های دستور در قرن سیزدهم؛ کتاب‌های دستور در میانه قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم.
صادقی، علی‌اشرف. “از بین رفتن گروه صامت آغازی در زبان فارسی”. سخن. دوره ۲۰. ش ۶. آبان ۱۳۴۹، ص ۵۴۳ـ۵۵۰؛ نیز: در کنگره تحقیقات ایرانی (تهران، ۱۱ـ۱۶ شهریورماه ۱۳۴۹)، مجموعه خطابه‌های نخستین کنگره تحقیقات ایرانی. به کوشش مظفر بختیار. تهران: دانشگاه تهران، ۱۳۵۰، ج ۱، ص ۲۱۳ـ۲۲۴.
تلفظ گروه صامت آغاز کلمات فارسی و عربی؛ گروه دو صامت در زبان‌های ایرانی باستان و ایرانی میانه؛ تحولات گروه صامت آغازی فارسی میانه در فارسی دری.
ــــــ . “استقلال نحوی و عناصر مستقل در جمله”. نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز. س۲۵. پیاپی ۱۰۷. پاییز ۱۳۵۲، ص ۳۲۷ـ۳۴۶.
عناصر متممی مرتبط به هسته مرکزی جمله؛ واژه متمم به جای قید.
ــــــ . مسایل تاریخی زبان فارسی، مجموعه مقالات: “التقای مصوت‌ها و مسأله صامت‌های میانجی”. تهران: سخن، ۱۳۸۰، ص ۲۵ـ۵۰.
۱ـ صامت‌های میانجی آوایی ۲ـ صامت‌های میانجی صرفی ـ آوایی ۳ـ صامت‌های میانجی در آغاز کلمات مستقل ۴ـ ملاحظات تاریخی ۵ـ سابقه تحقیقی.
ــــــ . “التقای مصوت‌ها و مسأله صامت‌های میانجی در زبان فارسی”. زبان شناسی. س۳. ش ۲. پیاپی ۶. پاییزـ زمستان ۱۳۶۵، ص ۳ـ۲۲.
ماهیت صامت میانجی وابسته به: ۱ـ شرایط آوایی مصوت‌های رویاروی ۲ـ شرایط صرفی ـ آوایی تکواژهای درگیر ۳ـ شرایط صرفی تکواژهای درگیر؛ بررسی‌ای مطابق با فارسی گفتاری تهران.
ــــــ . “ام‌الکتاب و زبان آن”، در: یکی قطره باران (جشن‌نامه استاد دکتر عباس زریاب خویی). به کوشش احمد تفضلی. تهران: [بی‌نا]، ۱۳۷۰، ص ۶۰۵ـ۶۳۵.
۱ـ درباره متن ۲ـ زبان کتاب: ویژگی‌های آوایی، ویژگی‌های دستوری، واژگان.
ــــــ . “بازْـ بازِ، بازآنکه، چندْ، چندِ”. زبان شناسی. س۱۵. ش ۲. پیاپی ۳۰. پاییز ـ زمستان ۱۳۷۹، ص ۲ـ۱۳.
۱ـ کاربردهای دیگر کلمه “باز” درمتون کهن، شواهدی که “باز” با یکی از حروف اضافه تقویت می‌شود ۲ـ چندْ ـ چندِ
ــــــ . “بترون، بترای، برای”. نامه فرهنگستان زبان فارسی. دوره ۶. ش۲. پیاپی ۲۲. بهمن ۱۳۸۲، ص ۹ـ۱۴.*

ــــــ . “بررسی زبان شناختی گویش زرند” [نقد اثر علی بابک]. زبان شناسی. س ۱۶. ش ۱. پیاپی ۳۱. بهارـ تابستان ۱۳۸۰،ص ۹۱ـ۹۵.
ــــــ . “بررسی گویش بویراحمد و …” [نقد اثر افضل مقیمی]. زبان شناسی. دوره جدید. س۱۴. ش ۱ـ۲. پیاپی ۲۷ـ۲۸. ۱۳۷۸، ص ۱۴۲ـ۱۴۴.
ــــــ . “بررسی گویش جیرفت و کهنوج” [نقد اثر اسلام نیک‌نفس دهقانی]. زبان شناسی. س۱۶. ش ۱. پیاپی ۳۱. بهارـ تابستان ۱۳۸۰، ص ۹۶ـ۹۹.
ــــــ . “برنامه‌ریزی برای زبان فارسی”، در سمینار نگارش فارسی (مکان، زمان؟)، زبان فارسی، زبان علم، مجموعه سخنرانی‌های دومین سمینار نگارش فارسی. تهران:مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۶۵، ص ۱۶۹ـ۱۷۰.*
ــــــ . “بعضی تحولات ناشناخته کلمات عربی در زبان فارسی”. زبان شناسی. س ۱۱. ش۱. پیاپی ۲۰. بهارـ تابستان ۱۳۷۳ (تاریخ انتشار: آذر ۱۳۷۵)، ص ۲ـ۱۱.
چند نمونه از تغییرات آوایی و نحوی واژه‌های قرضی عربی.
ــــــ . “بعضی ملاحظات تاریخی درباره لهجه مازندرانی” [با اشاره به مقاله ویلهم گایگر]. زبان‌شناسی. س ۷. ش ۲. پیاپی ۱۴. ۱۳۶۹، ص ۷۰ـ۷۷.*
ــــــ . “تاریخ زبان فارسی، ج۱” [نقد اثر پرویز ناتل‌خانلری]. راهنمای کتاب. ش۱۰ـ۱۲. دی ـ اسفند ۱۳۴۹، ص ۷۸۷ـ۷۹۷.
ــــــ . “تبدیل «آن» و «آم» به «اون» و «اوم» در فارسی گفتاری و سابقه تاریخی آن”. زبان شناسی. س۱. ش۱. بهارـ تابستان ۱۳۶۳، ص ۵۲ـ۷۱؛ نیز در: علی‌اشرف صادقی. مسایل تاریخی زبان فارسی (مجموعه مقالات). تهران: سخن، ۱۳۸۰، ص ۷۷ـ۱۰۱.
قدیمی‌ترین نمونه تبدیل âN بهuN ؛ تبدیل âN به uN در لهجه‌های محلی؛ شرایط وقوع تبدیل؛ پاره‌ای ملاحظات کلی.
ــــــ . “تحول افعال بی‌قاعده زبان فارسی”. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد. س۶. ش ۴. پیاپی ۲۴. زمستان ۱۳۴۹، ص۷۹۱ـ۸۰۱؛ نیز در: علی‌اشرف صادقی. مسایل تاریخی زبان فارسی (مجموعه مقالات). تهران: سخن، ۱۳۸۰، ص ۱۳۳ـ۱۴۱.