۴- ارزیابی: به دوره‌ای گفته می‌شود که در آن متخصصین ثبت تکنولوژی به مرور اطلاعات افشا شده، جستجو در حق اختراع‌های ثبت شده، تحلیل بازار و تکنولوژی‌های رقیب می‌پردازند تا پتانسیل تجاری سازی اختراع را تعیین کنند. بر مبنای این ارزیابی استراتژی واگذاری حق‌امتیاز به یک شرکت موجود یا راه‌اندازی یک شرکت جدید مشخص می‌شود.

۵- حفاظت: فرآیندی است که برای حفاظت اختراع پیگیری می‌شود تا انگیزه لازم در شخص ثالث برای تجاری سازی ایجاد شود. روش رایج برای حفاظت حق اختراع است که برای این کار باید در دفتر حق اختراع کشور محل اختراع پرونده تشکیل داد و در صورت لزوم در سایر کشورها نیز آن را به ثبت رسانید.

۶- بازاریابی: پس از معرفی تکنولوژی به دفتر ثبت تکنولوژی، کارشناسان شرکت‌هایی را که تجربه، منابع و شبکه های کسب‌وکار لازم برای عرضه تکنولوژی به بازار را دارا هستند شناسایی می‌کنند. این کار ممکن است به واگذاری حق‌امتیاز به یکی از این شرکت‌ها یا شکل‌گیری یک شرکت جدید منتهی شود.

۷- الف): اگر ایجاد یک کسب‌وکار جدید به عنوان مسیر بهینه تجاری‌سازی انتخاب شد، دفتر ثبت تکنولوژی به بنیانگذاران شرکت جدید در برنامه‌ریزی و ایجاد شرکت و تأمین سرمایه‌ مورد نیاز برای راه‌اندازی کمک می‌کنند.

۷- ب): اگر بهترین راه تجاری‌سازی استفاده از یک یا چند شرکت موجود بود، کارشناس دفتر گیرندگان بالقوه امتیاز را شناسایی کرده و علایق، هدف‌ها و برنامه های مشترک برای تجاری سازی کامل تکنولوژی را شناسایی می‌کند.

۸- واگذاری حق امتیاز: تفاهم‌نامه‌ی واگذاری حق امتیاز قراردادی است مابین دانشگاه و شخص ثالثی که طی آن حقوق دانشگاه بر تکنولوژی در ازای منافع مادی یا غیرمادی به آن شخص واگذار می‌گردد. این تفاهم‌نامه در هر دو حالت بیان‌شده در قسمت ۷ کاربرد دارد. مفهومی به نام تفاهم‌نامه‌ی اختیار نیز وجود دارد که از آن برای دادن فرصت به شخص ثالث برای ارزیابی تکنولوژی و بازار آن پیش از خرید حق امتیاز استفاده می‌شود.

۹- تجاری‌سازی: شرکت گیرنده حق امتیاز به توسعه‌ تکنولوژی و سرمایه‌گذاری در آن برای تولید محصول یا خدمت می‌پردازد. این مرحله ممکن است در برگیرنده‌ی، تحقیق و توسعه، کسب مجوزهای قانونی، بازاریابی و فروش، پشتیبانی، آموزش و نظایر آن باشد.

۱۰- درآمد: درآمد دریافتی از محل حق امتیاز میان سرمایه‌گذاران و دانشکده‌ها و مراکز تحقیقاتی و بودجه‌ی عمومی دانشگاه توزیع می‌شود تا در فعالیت‌های بعدی به کار گرفته شوند.(همان منبع )

۲-۲-۱۷- آموزش کار آفرینی و نقش مراکز علمی دانشگاهی

اواخر دهه ۵۰ میلادی، اولین کشوری که در این زمینه خیلی کلاسیک کارکرد و ترویج فرهنگ کار آفرینی را از سطح دبیرستان شروع کرد و آموزش هایی را دارد، کشور ژاپن بود. مسئله کار آفرینی در ژاپن به سطح دانشگاه ها هم کشیده شد. بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۲ میلادی بیش از ۹۶% نوآوری صنعتی که توانست موقعیت ژاپن را در اقتصاد جهانی به یک موقعیت برجسته و برتر تبدیل کند، توسط کار آفرینان صورت گرفت.

آموزش کار آفرینی سیاستی است که به طور مستقیم در کمیت و کیفیت عرضه کار آفرین در یک جامعه اثر می‌گذارد. به همین دلیل است که در بسیاری از کشورها بویژه کشورهای پیشرفته که حتی الامکان موانع و مشکلات بر طرف شده اند، دولت‌ها به شکوفا کردن توان بالقوه مردم پرداخته‌اند. آموزش به تولید کنندگان کوچک بسیار اهمیت دارد. با اجرای این سیاست همواره می توان به اهداف گوناگونی مانند شناخت فرصت‌ها و چگونگی بهره برداری از آن ها، آشنایی با تکنولوژی و دانش فنی جدید و چگونگی به کارگیری آن ها، روش های جدید علمی مدیریتی و بازرگانی جامعه عمل پوشید. آموزش می‌تواند بلند مدت (مانند آموزش از دوره دبیرستان به بعد) و یا کوتاه مدت (مانند سخنرانی‌های ادواری) باشد.

تا به حال چهار دسته تحقیقات در زمینه کار آفرینی انجام شده است که عبارتند از:

۱) مطالعات در خصوص ویژگی‌های کار آفرینان
۲) مطالعات در خصوص ساز و کارهای تشکیل شرکت‌های نوپا
۳) مطالعات در خصوص ارتباط کار آفرین با جامعه
۴) مطالعات درخصوص آموزش، روش شناسی تحقیق و نقش دولت در کار آفرینی.

در گذشته افسانه ای شایع بود که کار آفرینان دارای ویژگی ذاتی هستند و این ویژگی‌ها همراه با آنان متولد می شود که این ویژگی‌ها شامل، ابتکار، ریسک پذیری… می‌باشد. ‌بنابرین‏ فرض اساسی افسانه این بود که کار آفرینان از طریق آموزش، پرورش نمی یابند. اما امروزه کارآفرینی به عنوان رشته ای علمی مورد شناسایی قرار گرفته که فروپاشی این افسانه قدیم را به دنبال داشته است. رشته علمی کار آفرینی همانند تمامی رشته‌های دیگر، دارای مدل‌ها، فرآیندها و قضایایی^[۱۶] است که باید دانش مربوط به آن ها کسب شود .( مقیمی، ۱۳۸۰)

کارآفرینان دقیقاً به همان گونه که ما یاد می گیریم، یاد می گیرند. کار آفرینان نه تنها می‌توانند از اشتباهاتشان و مربیان غیررسمی خود بیاموزند، بلکه آن ها از طریق مطالعه و تربیت رسمی، مستعد یادگیری هستند.کتابها و دوره هایی ‌در مورد شکل دهی کسب و کار جدید با سرعت زیادی در حال افزایش هستند. علاوه بر کتابها و دوره ها، مجموعه جدیدی از برنامه های آموزشی برای پر کردن شکاف اطلاعاتی و دانشی برای کار آفرینان طراحی شده است که هم اکنون در حال پیگیری کسب و کارشان هستند.

برنامه های مبتنی بر آموزش بر مبنای این فرض عمل می‌کنند که اگر فقط ما وسایل مناسب و مؤثر برای مرتبط ساختن منابع بر گرفته از دانشگاهایمان، مدارس فنی و دانشکده ها را به جامعه کسب و کار جدید پیدا کنیم، آن وقت ما واقعاً قادر به تقویت ابتکارات صنعتی هستیم.
مطالعه ای که در سال ۱۹۸۲ در دانشگاه بایلور^[۱۷] بر روی دانشجویان رشته کار آفرینی صورت گرفت. ارزیابی دانشجویان از دروس رشته کار آفرینی این بود که باید بیشترین تأکید بر روی دروس مالی شود. دومین رشته ای که به نظر آن ها باید بیشتر مورد تأکید قرار گیرد، درس مدیریت بود. علاوه بر این ها دروس روابط انسانی و بازاریابی نیز از نظر دانشجویان دارای اهیمت ویژه ای است.

دانشگاه کالگری در سال ۱۹۷۳ مجوز تأسيس دوره کارشناسی ارشد را دریافت کرد و کار آفرینی به عنوان یکی از زمینه‌های اصلی مورد توجه قرا گرفت. در ژوئن سال ۱۹۸۵ میلادی این دانشگاه به ارزیابی نتایج برگزاری یکی از دوره های آموزش کار آفرینی خود که در فاصله ژوئن ۱۹۸۴ تا دسامبر ۱۹۸۴ برگزرا شده بود، پرداخت و از ۵۰ نفر از ۶۵ نفر شرکت کننده دوره پیرامون نتایج دوره نظر خواهی کرد. این دوره آموزشی( تقریبا۷۵هزاردلار) برای دانشگاه هزینه داشت. تجربه دانشگاه کالگری نشان می‌دهد که سرمایه گذاری کوچکی (تقریباً ۷۵۰۰۰ دلار) در آموزش کار آفرینان کسب و کارهای کوچک منجر به ارزش افزوده فراوانی (معادل ۰۰۰/۷۵۰ /۱ دلار) گردیده و علاوه بر آن تاثیر زیادی درایجاد فرصت استخدام و تسهیل ایجاد سرمایه داشته است. (جدی،۱۳۸۰)

با توجه به مطالبی که تا به حال از کار آفرینی ارائه شد بستر مناسب برای رشد و توسعه کار افرینان عبارت است از:

– آموزش خلاقیت از دبستان تا دانشگاه حتی در مقطع دکتری برای کلیه رشته‌های تحصیلی اعم از فنی،پزشکی، اقتصادی و…

اما درخصوص اموال فرهنگی موجود در سرزمین دیگر دول عضو اتحادیه اروپا که به صورت غیرقانونی از سرزمین فرانسه خارج شده‌اند، ماده ۱۳-۱۱۲ مقام اداری را موظف نموده است تا از سایر دولت‌های عضو، تقاضای جستجوی اموال فرهنگی را نموده و از دولتی که اعلام ‌داشته‌اند، اموال فرهنگی مورد نظر به صورت غیرقانونی از کشور فرانسه خارج شده‌اند، اطلاع دهد. دعوای مربوط به اعاده اموال فرهنگی در دادگاه صالح کشور عضو اتحادیه اروپا، در محلی که مال فرهنگی یافت می‌شود اقامه می‌گردد و در صورت تخصیص غرامت، متصرف غرامت خود را از دولت دریافت می‌کند (۱۶-۱۱۲) مال فرهنگی اعاده شده به مالک آن بازگردانده می‌شود و مالک موظف به پرداخت غرامت مذکور در ماده ۱۶-۱۱۲ و هزینه های احتمالی مربوطه خواهد بود. اگر مالک مال، ناشناخته باشد، بعد از مدت پنج سال، مالکیت مال فرهنگی به دولت منتقل می‌شود.

همان‌ طور که بیان شد، خروج اموال فرهنگی از قلمرو گمرکی کشور فرانسه، تابع مجوز مقامات اداری است. مدت زمان اعتبار این مجوز با توجه به شرایط و اوضاع و احوال بر موضوع توسط مقامات اداری تعیین می‌گردد و به مجرد انقضای این مدت، مالک یا متصدی اموال فرهنگی، موظف به ارائه آن ها با درخواست مأموران ذیصلاح دولتی هستند^[۴۹]. ‌در مورد اموالی که قدمت آن ها از یکصد سال بیشتر نیست، مدت زمان اعتبار مجوز را قانون‌گذار یک دوره بیست ساله ولی قابل تمدید پیش‌بینی ‌کرده‌است. البته بدیهی است خروج اموال فرهنگی که به صورت موقت در قلمرو گمرکی فرانسه وارد شده است، نیازی به تحصیل مجوز خروج ندارد. هرگاه خروج موقت اموال فرهنگی به هدف مرمت، کارشناسی یا شرکت در یک نمایشگاه باشد، نیازی به درخواست مجوز که تابع تشریفات خاصی است، نخواهد بود، بلکه در این وضعیت، مشروط به اعاده الزامی اموال فرهنگی، صرف اجازه خروج موقت توسط مقامات اداری کافی است. این اجازه برای یک مدت متناسب با موضوع درخواست صادر می‌گردد.

هنگام خروج اموال از قلمرو گمرکی، مجوز یا اجازه خروج موقت باید به درخواست مأموران گمرک ارائه گردد. در صورتی که اموال فرهنگی در زمره گنجینه‌های ملی کشور قلمداد گردیده باشد، مقامات اداری می‌توانند از صدور مجوز خودداری کرده و شخص ذینفع حق مطالبه خسارت نخواهد داشت. اگر قرائن و امارات قوی و منسجمی ‌در مورد ورود غیرقانونی اموال وجود داشته باشد، مقامات اداری می‌توانند دلیل قانونی بودن ورود اموال را درخواست و در صورت عدم ارائه دلیل قابل پذیرش، از صدور مجوز خودداری کنند.

در این‌خصوص، ماده ۴-۱۱۱ پیش‌بینی نموده است که «عدم پذیرش صدور مجوز فقط بعد از نظر موجه کمیسیونی مرکب از نمایندگان دولت و اشخاص صلاحیتدار با ریاست عضو شورای دولتی امکان پذیر است».

تصمیم عدم پذیرش صدور مجوز با بیان شرایط شکلی و ماهویی که مبنای آن را تشکیل می‌دهد، توجیه می‌گردد و در نهایت منتشر می‌شود.

قانون‌گذار در ماده ۶-۱۱۱ پیش‌بینی ‌کرده‌است که در صورت عدم پذیرش صدور مجوز، ارائه هر گونه درخواست جدید برای همان اموال قبل از سپری‌شدن سی‌ماه از تاریخ عدم پذیرش، امکان پذیر نخواهد بود.

سوریه

ماده ۴ قانون راجع به آثار باستانی مصوب ۱۹۶۳ تمام آثار باستانی منقول و غیرمنقول و مناطق و نواحی باستانی در جمهوری عربی سوریه را جزء اموال دولتی دانسته است.

قانون فوق‌الذکر بدون این که استثنایی قائل شود به طور مطلق مقرر نموده که هر گونه آثار باستانی که به کشور سوریه وارد شود و دارای اهمیت نیز باشد در فهرست آثار باستانی منقول ثبت خواهد شد.

ماده ۳۳ در این‌باره اشعار داشته است «مقامات مسئول گمرک باید آثار باستانی وارد شده دارای اهمیت را به منظور ثبت آن به مقامات مسئول آثار باستانی عرضه نمایند که در این‌صورت جزء آثار باستانی منقول به حساب آمده و تحت مقررات این قانون قرار خواهد گرفت».

بایستی توجه داشت که اتخاذ چنین رویکردی مخالف مقررات کنوانسیون و تعهدات بین‌المللی دولت سوریه می‌باشد، چرا که مطابق این کنوانسیون‌ها دولت‌های عضو متعهد گردیده‌اند که در صورتی که با آثار باستانی روبرو شوند که به طور غیرقانونی از کشور مبدأ خود خارج شده است آن ها را ضبط و به دولت مربوط مسترد نمایند.

البته شاید این امر را بتوان اینگونه توجیه نمود که زمان تصویب این قانون قبل از تدوین کنوانسیون ۱۹۷۰ یونسکو و ۱۹۹۵ یونیدرویت است هر چند اشاره ‌به این امر نیز خالی از فایده نیست که این قانون در طول سال‌ها به خصوص در تاریخ ۲۸/۱۲/۱۹۹۹ توسط قانون‌گذار سوریه اصلاح شده است.

به هر حال به نظر می‌رسد که قانون‌گذار در سوریه بایستی نسبت به اصلاح مقررات ماده ۳۳ اقدام نماید.

ماده ۴۰ این قانون نیز نقل مکان آثار باستانی را بدون اجازه مقامات مسئول آثار باستانی ممنوع اعلام ‌کرده‌است.

مطابق این ماده «آثار باستانی نباید بدون اجازه مقامات مسئول آثار باستانی از مکانی به مکان دیگر منتقل گردد. این مقامات باید تدابیر لازم را برای به کارگیری تخصص و مهارت خود جهت جابجایی این آثار به شیوه‌ای صحیح و فنی فراهم نمایند. تملک و منتقل‌کردن آثار باستانی در چارچوب قلمرو گمرکی که به صورت رسمی تعریف شده است نیازمند مستندسازی این جریان و فرایند مطابق با مقررات گمرکی لازم‌الاجرا می‌باشد. نقل و انتقال آثار باستانی در جمهوری عربی سوریه نیازمند کسب مجوز از مقامات مسئول آثار باستانی می‌باشد».

تجارب این سازمان نشان داده است که سرمایه اجتماعی، تأثیر قابل توجهی بر اقتصاد و توسعه کشورهای مختلف دارد (علوی ۱۳۸۰: ۳۴).

سرمایه اجتماعی برخلاف سایر سرمایه ها به صورت فیزیکی وجود ندارد بلکه حاصل تعاملات و هنجارهای گروهی و اجتماعی است که افزایش آن در پایین آوردن سطح هزینه های عملیاتی سازمان‌ها مؤثر است (شیروانی، ۱۳۸۳، ۴۷).

سرمایه اجتماعی توسط محققان به طور گسترده به‌منزله یک دارایی که در روابط افراد، اجتماعات، شبکه ها یا جوامع موجود است، شرح داده می‌شود.

علی‌رغم این شباهت‌ها در طرقی که محققان، سرمایه اجتماعی را شرح می‌دهند، تفاوت‌های اساسی و عمیقی نیز در دیدگاه‌های گوناگون وجود دارد که سه مورد از آن‌ ها به طور خاص شامل سطح تحلیل، کاربردهای هنجاری و برتری مزایا می‌شوند که مفهوم‌سازی‌های گوناگون از سرمایه اجتماعی را مشخص می‌نمایند.

تمایزات گوناگون در تعاریف سرمایه اجتماعی

تمایزات بر مبنای سطح تحلیل

محققان برای تشریح سرمایه اجتماعی از سطوح تحلیل متفاوتی استفاده می‌کنند. به طور نمونه فوکویاما^[۱۴] سرمایه اجتماعی را یک ویژگی ملت‌ها یا نواحی جغرافیایی، پوتنام آن را ویژگی اجتماعات، برت^[۱۵] ویژگی شبکه های فردی و بیکر^[۱۶] ویژگی سازمان‌ها در تعاملاتشان با دیگر سازمان‌ها و بلیوین^[۱۷] و دیگران سرمایه اجتماعی را به‌منزله ویژگی عاملان فردی می‌دانند.


‌بنابرین‏ در حالی که بعضی از محققان، سرمایه اجتماعی را یک جنبه ملت، جامعه یا ناحیه جغرافیایی می‌دانند در بعضی دیگر از مطالعات، سرمایه اجتماعی یک دارایی فردی است که در طول دوره کار کارکنان افزوده‌شده و مصرف می‌گردد. مثلاً برت، سرمایه اجتماعی را به طور آشکار بر اساس ویژگی‌های موقعیتی عاملان فردی و توانایی‌های آن‌ ها در انتقال اطلاعات به صورت منحصربه‌فرد تعریف می‌کند که با توجه به موقعیت نسبی با جایگاهشان در گروه، باعث ایجاد مزایایی برای آن‌ ها می‌گردد. ‌بنابرین‏ سرمایه اجتماعی، سطوح مختلف تحلیل را در بر ‌می‌گیرد و با بهره گرفتن از دیدگاه‌های خرد و کلان شرح داده می‌شود.

تمایزات بر مبنای کاربردهای هنجاری

تفاوت دیگر بین محققان در استفاده از جنبه‌های هنجاری سرمایه اجتماعی است که به طور ضمنی در چهار تئوری گوناگون بیان می‌گردد. نگرش‌های متفاوت به سرمایه اجتماعی به صورت‌های متنوعی بر شدت، فراوانی یا کارایی در تعاملات اجتماعی تأکید می‌کند. با توجه ‌به این جنبه، محققان بر اساس توصیه های هنجاری ضمنی‌شان برای ایجاد سرمایه اجتماعی متفاوت هستند.

تمایزات بر اساس مزایای اصلی در مقابل مزایای ثانویه

سومین تمایز در رویکردهای متفاوت به سرمایه اجتماعی به مزایای سرمایه اجتماعی و اینکه چگونه این مزایا در میان یک واحد اجتماعی توزیع می‌شوند، می‌پردازد. هرچند در همه مدل‌ها، افراد می‌توانند از وجود سرمایه اجتماعی، منتفع گردند، تفاوت‌هایی در میزان مستقیم بودن این مزایا وجود دارد.

حکمن (۱۹۹۰) و فوکویاما (۱۹۹۵) بر جنبه «منفعت عمومی» سرمایه اجتماعی تأکید می‌نمایند و فرض می‌کنند که هنگامی که یک جامعه یا گروه ازنظر میزان سرمایه اجتماعی در سطح بالایی هستند، مزایایی شامل حال افراد نیز می‌شود.

اما تئوریسین‌های شبکه‌ای مانند برت (۱۹۹۴) و محققانی از قبیل بلیوین و همکارانش (۱۹۹۰) ولین و همکارانش^[۱۸] (۱۹۸۱) بر راه‌هایی که افراد به طور مستقیم از سرمایه اجتماعی خودشان سود می‌برند، تأکید می‌نمایند. از دیدگاه این محققان، سرمایه اجتماعی به‌منزله یک دارایی است که افراد می‌توانند برای بهبود موقعیت خود از آن استفاده نمایند. ‌بنابرین‏ در این دیدگاه، سرمایه اجتماعی یک منفعت عمومی نیست که به طور گسترده در میان واحد یا شبکه اجتماعی توزیع‌شده باشد بلکه یک منفعت شخصی^[۱۹] است، بدین معنا که با توجه به استراتژی‌های موقعیتی و موقعیت فردی، متفاوت است (لین^[۲۰] و وان بورن^[۲۱]، ۱۹۹۹، ۹-۵۳۸).

رز^[۲۲] (۱۹۹۹) تحلیل‌های سرمایه اجتماعی را به سه نگرش گوناگون تقسیم می‌کند:

۱-تئوری‌های موقعیتی^[۲۳]: در این تئوری سرمایه اجتماعی به صورت ابزاری و موقعیت تعریف می‌شود و از شخصی به شخص دیگر و موقعیتی به موقعیت دیگر متفاوت است.

۲-نگرش روان‌شناسی اجتماعی^[۲۴]: در این نگرش سرمایه اجتماعی هر مجموعه عقاید و هنجارهای فرهنگی است. طرفداران این نگرش بیان می‌کنند که سازمان‌های داوطلبانه به‌منزله پیامد اعتماد، ظهور می‌نمایند و برعکس آن را صحیح نمی‌دانند. سرمایه اجتماعی در این نگرش در اصل با اعتماد مساوی است. سرمایه اجتماعی از شخصی به شخص دیگر متفاوت است. اما به طور موقعیتی باثبات است.

۳-تئوری فرهنگی^[۲۵]: فرهنگ، منبع اعتماد و همکاری است. سرمایه اجتماعی در میان افرادی که متعلق به یک فرهنگ هستند، همگن است و همچنین از موقعیتی به موقعیت دیگر باثبات است. این امر بیانگر این است که مشخص نمودن سرمایه اجتماعی برای یک کشور خاص بسیار ساده است ( لوند و اسوینسن، ۲۰۰۲^[۲۶]).

دسته‌بندی سرمایه اجتماعی از دیدگاه گروه کندی

دسته‌بندی دیگری از ابعاد سرمایه اجتماعی توسط گروه کندی در دانشگاه هاروارد انجام‌شده است. این گروه مطالعاتی ابعاد زیر را مورد شناسایی قرار داده‌اند.

اعتماد

گروه کندی مقوله اعتماد را به صورت زیرگروه بندی کرده‌اند:

اعتماد اجتماعی: محور اصلی سرمایه اجتماعی، پاسخ ‌به این سؤال است که آیا شما به سایر افراد اعتماد دارید؟

اعتماد میان نژادهای مختلف: این بعد ‌به این امر می‌پردازد که تا چه حد به افرادی از نژادهای دیگر اعتماد دارید.

مشارکت سیاسی

مشارکت سیاسی عادی: این نوع مشارکت را می‌توان از تعداد افراد رأی دهند. میزان مطالعه و حجم خرید روزنامه، اطلاعات شهروندان از مسائل سیاسی و مانند آن‌ ها، مورداندازه‌گیری قرار دارد.

مشارکت سیاسی نقادانه؛ مطالعات نشان می‌دهد که ممکن است جامعه‌ای ازلحاظ مشارکت سیاسی عادی در حد پایینی باشد اما درعین‌حال این جامعه ازلحاظ مشارکت سیاسی نقادانه در سطح بالایی باشد و افراد در فعالیت‌هایی مانند راهپیمایی‌ها، تجمع‌ها و غیره حضور فعالی داشته باشند.

مشارکت و رهبری مدنی

رهبری مدنی: رهبری مدنی به میزان مشارکت افراد در گروه‌ها، باشگاه‌ها، انجمن‌ها و امور شهر یا مدرسه و نظایر آن‌ ها می‌پردازند، و آن سؤال را که افراد تا چه اندازه در این گروه و انجمن‌ها، نقش رهبری را ایفا می‌کند. مدنظر قرار می‌دهد.

مشارکت مدنی: منظور آن است که افراد جامعه تا چه اندازه در انواع گروه‌های گوناگون، از قبیل گروه‌های مذهبی، گروه‌های حرفه‌ای، مؤسسات خیریه و امثالهم، فعالیت می‌کنند.

پیوندهای اجتماعی غیررسمی^[۲۷]

برخی از جوامع و اجتماعات، سعی در توسعه روابط غیررسمی داشته و عضویت‌ها و مشارکت‌های غیررسمی را بیشتر توضیح می‌دهند. در واقع این بعد به سنجش جنبه‌های غیررسمی سرمایه اجتماعی می‌پردازد.

دسته‌بندی لاک لی از سرمایه اجتماعی

درنهایت می‌توان به طبقه‌بندی لاک لی^[۲۸] از ابعاد سرمایه اجتماعی اشاره کرد که سعی خلاصه کردن طرح‌های مختلف ابعاد سرمایه اجتماعی از مبانی نظری موضوع دارد.

آمیخته بازاریابی نمایانگر فعالیت‌های اساسی مدیران بازاریابی است . پس از انتخاب یک بازار هدف مدیران بازاریابی باید برنامه ای سیستماتیک برای فروش به مشتریان و ایجاد روابط بلند مدت تدوین کنند. (Devlin& Ennew, 1997, 7) . برنامه بازاریابی از تصمیماتی راجع به محصول قیمت ترفیع و توزیع تشکیل می شود . جدول زیر نشان دهنده ترکیب عناصر آمیخته بازاریابی از دیدگاه فلیپ کاتلر می‌باشد .

محصول (کالا)
قیمت فروش
تبلیغات پیشبردی
مکان عرضه

تنوع کالا

کیفیت

طرح

ویژگی‌ها

نام تجاری

بسته بندی

اندازه

خدمات

تضمین ها

مرجوعی ها

لیست قیمت

تخفیفات

تخفیفات فوق العاده

زمان پرداخت

شرایط اعتبار

تخفیفات پیشبرد فروش

تخفیفات رسانه ای

کارکنان فروش

روایط عمومی

بازاریابی مستقیم

کانال‌های توزیع

جوربودن

نقاط عرضه

موجودی جنسی

حمل و نقل

جدول ۲-۱ترکیب عناصر آمیخته بازاریابی

منبع :دکتر سیروس فخیمی آذرو همکاران : مقاله بررسی آمیخته بازاریابی بر افزایش فروش آبگرمکن های تولیدی شرکت قاینار خزر (۱۳۹۰)

محصول یا کالا:

در آمیخته بازار یابی یک محصول عبارت است از چیزی که برای توجه ٬ خرید ٬ به کار گرفتن یا مصرف آن به بازار عرضه می شود که ممکن است نیاز یا میلی را ارضا نماید محصول می‌تواند شامل یک شی ء فیزیکی خدمت مکان سازمان و حتی یک ایده یا فکر یاشد (محب علی ۱۳۸۱ ٬ ۱۹۵) .

قیمت :

قیمت در آمیخته عبارت است از مبلغی که بابت محصول یا خدمات به حساب شخص یا سازمان منظور می شود از دیدگاهی گسترده تر قیمت برابر است با مجموع ارزشهایی که مصرف کنندگان در ازای بهره مند شدن ا مزایای حاصل از داشتن یک قلم محصول یا خدمت از دست می‌دهد ( کاتلر و آمسترانگ ۴۶۲٫ ٫ ۱۳۸۵( .

تبلیغات یا ترفیع :

تبلیغات^[۱۳] یا ترفیع در آمیخته بازاریابی عبارت از ایجاد ارتباط با مشتری جهت مطلع کردن و تاثیرگذاری بر روی یک نگرش و رفتار وی می‌باشد تبلیغات هر گونه ارائه و عرضه ایده ها کالا یا خدمات که یک واحد تبلیغاتی ٬ فرد یا مؤسسه‌ مشخص ارائه می کند که مستلزم پرداخت هزینه می‌باشد ( محمدیان ۱۳۸۲٬ ٬ ۶۲ ) . روش های مختلف مختلف تبلیغات و یا آمیخته تبلیغات عبارتند از آگهی تجاری ٬^[۱۴] فروش شخصی ٬^[۱۵] پیشبرد فروش ٬ ^[۱۶]و روابط عمومی ^[۱۷] ( اسماعیل پور ٬ ۱۳۸۵ ۳۱۰٬ ) . تبلیغات محصول به دلایلی انجام می‌گیرد که برخی از آن ها عبارتند از :

1. 1. ترویج محصول٬ سازمان‌ها و رویدادها .

1. 1. تحریک و تشویق تقاضای اولیه و انتخابی .

1. 1. مقابله با تبلیغات رقبا .

1. 1. کمک به کارکنان فروش .

1. 1. افزایش استفاده از محصول .

1. 1. بخاطر آوردن و تقویت کردن .

1. کاهش نوسانات فروش (مهرانی و حسینی کیا ۱۳۸۲ ۱۵۱)

توزیع و مکان :

توزیع و مکان ساده ترین وا ژه در ۴P است و در عین حال نقش بسیار مهمی را در آن بازی می‌کند توزیع به زبان ساده یعنی رساندن محصول مورد نظر مشتری در زمان مطلوب به مکان مورد نظر می‌باشد ( الوداری ۱۳۸۴۱۴۳) . معمولا کانال‌های توزیع با توجه به نیازهای بازار شکل می گیرند کانال توزیع شبکه سازماندهی شده ای از مؤسسات و کارگزارانی است که با همکاری یکدیگر کلیه فعالیت‌های مورد نیاز جهت ارتباط تولیدکنندگان با مصرف کنندگان برای انجام وظایف بازاریابی را به عهده می گیرند با توجه ‌به این تعریف جریان فیزیکی کالا از طریق کانال‌های توزیع می‌باشد ( فخیمی آذر ٬ ۱۳۸۸ ۱۵۷،) . کانال‌ها شامل ‌گروه‌های هماهنگ شده ای ‌گروه‌های هماهنگ شده ای از افراد یا شرکت ها هستند که با انجام وظایف مطلوبیت کالا و خدمات را بیشتر می نمایند انواع عمده کانال ها عبارتند از مطلوبیت مکان ترکیب کالا و اطلاعات . از آنجا که این مطلوبیت ها می‌توانند منبع مزیت رقابتی و ارزش باشند انتخاب راهبد ( استراتژی) مناسب برای کانال های توزیع یکی از تصمیم گیری‌های کلیدی است که مدیران بازاریابی باید اتخاذ نمایند ( کیگان ۱۳۸۰، ، ۳۶۳) . اگر چه ممکن است برخی از شرکت‌ها خود وظایف کانال‌ها را انجام دهند اما معمولا چندین سازمان به طور جمعی و شبکه ای در زمینه‌های گوناگون توزیع مانند حمل و نقل خدمات جور کردن جدا کردن و بسته بندی مجدد فعالیت می‌کنند . چنین سازمان‌هایی دلالها یا فروشندگان مجدد نامیده می‌شوند . کانالهی بازاریابی باید ضمن توجه به ویژگی‌ها و شرایط فعلی در بازار پیش‌بینی فروش آینده را نیز مد نظر داشته و توانایی انعطاف پذیری و مقابله با تغییرات را داشته باشند ( برانچ ۱۳۸۰۲۸۵) .

مراحل فرایند بازاریابی :

۱- تحلیل فرصت‌های بازار:

اولین کار بازاریاب، تغیین فرصت‌های بالقوه و بلندمدت در بازار می‌باشد.

برای ارزیابی فرصت‌ها ،نیازها ( SDEEN) و خواسته ها (STNAW) باید بررسی شوند.

۲-۹- تفاوت نیازها و خواسته ها

خواسته ها بیان می شود ولی نیازها لزوماً” بیان نمی شوند (نیاز اگر بیان شود خواسته می شود)(Melewar, 2013, 241)

۲- طراحی استراتژی بازار:

B

A

افق برنامه

زمان حاضر

زمان

موفقیت

استراتژی

شکل شماره ۲-۲ : استراتژی

منبع:کاتلر(۱۹۹۸)

استراتژی­ها ابزاری هستند که ما را از وضع موجود به هدف می رسانند.

– طراحی برنامه های بازاریابی:

جهت رسیدن به اهداف ، برنامه ها تدوین می‌شوند.

Marketing Planning

• مهمترین فعالیت در مدیریت بازاریابی، برنامه ریزی بازاریابی است.

برنامه چیست؟

• • A systematic way of making decisions about future events” (Randall 2001)

• • The application of resources to achieve stated goals” (McDonald 2001)

• • معانی:

• • روش نظام مند تصمیم گیری درباره وقایع آینده

• • کاربرد منابع برای دستیابی به اهداف بیان شده

• اجزای تعریف برنامه ریزی:

  • • تصمیم گیری ‌در مورد آینده –
  • • آمادگی برای تغییر –
  • استفاده از منابع به بهترین نحو برای رسیدن به اهداف

‌بنابرین‏ برنامه ریزی زمانی معنی پیدا می کندکه ما بخواهیم فردایی بهتر از امروز داشته باشیم. افرادی که به آینده امید ندارند و برای آینده خود هدف و چشم اندازی در نظر ندارند، نمی توانند برنامه ریزی داشته باشند.

نکات مهم در رابطه با برنامه ریزی:

– برنامه ریزی ، با توجه به دیدگاه ما نسبت به آینده انجام می شود.

– این آینده می‌تواند در زمان نزدیک اتفاق بیافتد یا اینکه به صورت بلندمدت تر (۵ ساله ، ۱۰ ساله، …) دیده شود.

با توجه به فصل جرایم رایانه‌ای که جرایمی را در برمی گیرد که با سوء استفاده از سامانه رایانه‌ای بر خلاف قانون ارتکاب می‌یابند، می‌توان در تعریف جرم مذبور چنین گفت که جاسوسی رایانه‌ای جرمی است که در آن در عمل رایانه به منزله موضوع جرم جزء رکن مادی اعلام شده است. به عبارت دیگر، در جاسوسی رایانه‌ای داده ها و اطلاعات یا به عبارتی موضوع جرم در مرحله مقدماتی انجام جرم دارای پایه و قالب مادی نیست که قابل لمس باشند و دارای وجود خارجی نبوده و صرفا در فضای سایبر وجود دارند؛ بدون اینکه به صورت خارجی مثل سی دی (CD) درآمده باشند.

با توجه به اینکه جرم جاسوسی سنتی و جاسوسی رایانه‌ای سنتی دارای عنصر مادی یکسان هستند قانون‌گذار هم در هنگام وضع ماده ۷۸۰ قانون مجازات اسلامی ‌به این موضوع توجه داشته است. در ماده مذبور مقرر شده: «در مواردی که سیستم رایانه‌ای یا مخابراتی به عنوان وسیله ارتکاب جرم به کار رفته و در این قانون برای عمل مذبور مجازاتی پیش‌بینی نشده است، مطابق قوانین جزایی مربوط عمل خواهد شد.»


در واقع، از عبارت قانون‌گذار می‌توان چنین استنباط کرد که چون اصولا در جرایمی که رایانه به عنوان وسیله‌ای در جهت ارتکاب به آن جرایم به کار می‌رود با جرایمی که از رایانه استفاده نشده تفاوت ماهوی خاصی وجود ندارد. ‌بنابرین‏، از نظر آثار و عواقب قانونی هم دارای آثار یکسان بوده و وضع مجازات جداگانه لازم نیست. از جمله قوانینی که به نظر می‌رسد جاسوسی سنتی رایانه‌ای را (که در آن رایانه تنها به عنوان ابزار و وسیله‌ای جهت ارتکاب جرم و برداشت اطلاعات استفاده می‌شود) مورد توجه قرار داده است ماده ۱۳۱ قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح مصوب ۹ دی ۱۳۸۲ است. در این ماده، قانون‌گذار مجازات تسلیم اطلاعات طبقه بندی شده رایانه‌ای به دشمن یا افرادی که صلاحیت دسترسی به آن اطلاعات را ندارند را به مجازات جاسوسی سنتی احاله داده است. ماده مذبور مقرر می‌دارد: «هر گونه تغییر یا حذف اطلاعات، الحاق، تقدیم یا تأخیر تاریخ نسبت به تاریخ حقیقی و نظایر آن که به طور غیر مجاز به وسیله نظامیان در سیستم رایانه و نرم افزارهای مربوط صورت گیرد و همچنین اقداماتی از قبیل تسلیم اطلاعات طبقه بندی شده رایانه‌ای به دشمن یا افرادی که صلاحیت دسترسی به آن اطلاعات را ندارند، افشا غیر مجاز اطلاعات …. جرم محسوب و حسب مورد مشمول مجازات‌های مندرج در مواد مربوط ‌به این قانون می‌باشند.» با توجه به نص صریح فصل جرایم رایانه‌ای قانون مجازات اسلامی، در مواردی که شخصی نظامی از رایانه مانند سایر ابزار به عنوان وسیله ارتکاب جرم جاسوسی استفاده بکند بر اساس ماده ۷۸۰ قانون فوق الذکر، ماده ۱۳۱ قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح حاکم خواهد بود و مرتکب مشمول مجازات‌های مقرره در هر مورد خاص است. اما در صورتی که شخص نظامی از رایانه نه به عنوان وسیله بلکه فراتر از آن و به عنوان موضوع جرم استفاده کند و به اطلاعات موجود در آن بدون اینکه مجوز دسترسی به آن ها را داشته باشد دست یابد؛ طبق ماده ۷۳۱ قانون مجازات اسلامی مجازات خواهد شد که در این صورت نیز با توجه به ماده ۷۵۴ قانون مجازات اسلامی از موجبات تشدید مجازات مرتکب خواهد بود. ماده ۷۵۴ مقرر می‌دارد:‹ در موارد زیر حسب مورد مرتکب به بیش از دو سوم حداکثر یک یا دو مجازات مقرر محکوم خواهد شد: الف) هر یک از کارمندان و کارکنان اداره‌ها و سازمان‌ها… و همچنین نیروهای مسلح و مأموران به خدمت عمومی اعم از رسمی و غیر رسمی به مناسبت انجام وظیفه مرتکب جرم رایانه‌ای شده باشند… ؛ که یکی از آن موارد تشدید کارمند یا نظامی بودن شخص مرتکب است.^[۳۹]

‌در مورد جاسوسی رایانه‌ای که در آن، رایانه در عمل به منزله موضوع جرم، جزء رکن مادی اعلام شده باشد؛ می‌توان به حمله ویروس جاسوسی استاکس نت به تأسیسات هسته‌ای ایران اشاره کرد. اوایل مرداد ۱۳۸۹ خبری روی خبرگزاری‌ها قرار گرفت که ‌بر اساس آن ایران، هدف اصلی کرم جاسوسی استاکس نت شده است. طبق این خبر رایانه های ایران مورد هجوم شدید ویروس استاکس نت قرار گرفته که تلاش می‌کند اطلاعات سامانه‌های کنترل صنعتی را به سرقت برده و آن ها را روی اینترنت قرار دهد›. مدیر کل صنایع برق، الکترونیک و فناوری اطلاعات وزارت صنایع درباره چگونگی عملکرد این ویروس می‌گوید: با فعال شدن این ویروس، سامانه‌های خودکار صنعتی، اطلاعات خط تولید را به مرکز اصلی مشخص شده به وسیله ویروس منتقل می‌کنند و این اطلاعات به وسیله طراحان ویروس مورد پردازش قرار می‌گیرند و ‌به این ترتیب، برای ضربه زدن به کشور و جاسوسی از مراکز مهم کشور برنامه ریزی می‌شوند. استاکس نت پس از رسیدن ‌به این سامانه‌های رایانه‌ای، شروع به جمع‌ آوری اطلاعات آن اداره‌ای می‌کند که به سامانه آن نفوذ ‌کرده‌است. حتی اطلاعات ذخیره موجود در سیستم را نیز منتقل می‌کند؛ و سپس از طریق اتصال به اینترنت اطلاعات و اسرار به دست آمده را به مقصد مشخص شده و مورد نظر ارسال می‌کند.^[۴۰]

گفتار دوم: ویژگی‌های جرایم رایانه‌ای

جرائم کامپیوتری به عبارتی اقدامات زیانباری است که از سوی یک کامپیوتر یا شبکه و یا علیه آن ها انجام می‌شود. این جرائم ویژگی‌های متمایزی از سایر جرائم کلاسیک دارند چرا که ماهیت اینگونه جرائم به دلیل تکنولوژی پیچیده و بالا، خصوصیات منحصر به فردی داشته که می‌توان به: شیوه ارتکاب آسان، خسارات و ضررهای هنگفت با حداقل منابع و هزینه، عدم حضور فیزیکی در محل ارتکاب جرم، عدم شناسایی جرائم در بعضی موارد (غیر قانونی بودن آن ظاهراًً مشخص نمی باشد)،خصوصیت فراملی بودن، وسعت و دامنه وسیع جرم را نام برد که در یک دسته بندی کلی، جمع بندی اینگونه جرائم را می‌توان از لحاظ خصوصیات مرتکبین، عدم تخمین میزان دقیق جرائم ارتکابی، حجم و وسعت ضرر و خسارت وارده، طبع بین‌المللی و نحوه تعقیب و رسیدگی بررسی نمود.

۲-۲-۱- ویژگی‌های مرتکبین جرایم سایبری

مرتکبین جرائم کامپیوتری به لحاظ سنی شامل طیف گسترده‌ای از افراد می‌باشند. نوجوانان، دانشجویان، کارمندان ناراضی، خلافکاران و تروریست‌های بین‌المللی و غیره که منحنی سنی مجرمین کامپیوتری سنی بین ۱۰ تا ۶۰ سال را نشان می‌دهد و دامنه مهارت آنان از تازه کار تا حرفه‌ای گسترده است. بسته به نوع جرم، گاه آشنایی کلی با کامپیوتر اکتفا می‌کند و گاه نیازمند تخصص در سطح بالا می‌باشد. معمولاً دو دسته از مرتکبین جرائم رایانه‌ای از هم قابل تمایز هستند: مرتکبین اتفاقی و مجرمین واقعی. دسته اول معمولاً شامل جوانانی می‌باشد که به انگیزه بازی و تفنن مرتکب جرائم رایانه‌ای می‌شوند.^[۴۱]

ارتکاب این جرائم از آنجایی که منعکس کننده معایب سیستم‌ها و نحوه نفوذپزیری به شبکه و سیستم‌های کامپیوتری است لذا اتخاذ تدابیر پیشگیرانه امنیتی مفید است. جرائم خطرناک و جدی که موجب خسارت مالی هنگفت می‌گردد از سوی مرتکبینی که دارای تخصص فنی یا تحصیلات دانشگاهی هستند وقوع می‌یابند که این دسته از مجرمین را باید جدی گرفت.