1. پایین آوردن نقطه انجماد: افزودن ضدیخ به محلول انجماد باعث کاهش جزیی نقطه انجماد می‌شود.
    1. کاهش اثر سمی سایر ترکیبات محلول: ضد یخ با اتصال به ملکول‌های آب باعث کاهش اثر سمی دیگر ترکیبات محلول می‌شود. این حالت را تحت عنوان ویژگی انعقادی[۷۵] می‌شناسند.
    1. عدم تشکیل کریستال یخ: در زمان استفاده از غلظت بالای ضد یخ (انجماد شیشه‌ای) کریستال یخ تشکیل نمی‌شود. محافظت از نمونه با افزایش سطح نمک: زمانی که نمونه آب زیادی از دست می‌دهد ضد یخ از طریق افزایش سطح نمک باعث محافظت از نمونه می‌شود؛ این ویژگی را با عنوان Salt buffering می‌شناسند.

۱-۷-۳-۱-۱-۶- ذوب و آبدهی
ذوب سریع نی برای بقای مطلوب جنین گاو بدون توجه به نوع ضد یخ ضروری به نظر می‌رسد ضد یخ ها به واسطه تأثیرات سمی خود در دماهای بالاتر حتماً باید در فرایند ذوب از جنین خارج شود. اگر جنین مستقیماً در یک محلول ایزوتونیک نظیر PBS قرار گیرد، هیپراسمولالیتی داخل سلولی باعث تورم زیاد بلاستومر و نهایتاً مرگ جنین می شود.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

همان‌طور که توسط Hasler در سال ۲۰۰۲ تشریح شده است یک پروتکل عمومی ذوب شامل قرار دادن نی برای مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه در هوا و به دنبال آن فرو بردن نی در آب ۳۰-۲۵ درجه سانتی‌گراد تا زمان ذوب کامل یخ می‌باشد. همان مولف آورده‌است که ذوب کامل نی در هوا باعث کاهش قابلیت جنین می‌شود. هرچند ذوب مستقیم و دفعتاً در آب، رخداد بیشتر شکستگی زونا پلوسیدا را در پی خواهد داشت.
در مورد جنین‌های منجمد شده با محیط حاوی گلیسرول حذف ضد یخ قبل از انتقال جنین به رحم حیوان گیرنده ضروری به نظر می رسد و برای جنین‌های منجمد شده با محیط حاوی اتیلن گلیکول، حذف ضد یخ از جنین می تواند در رحم حیوان گیرنده نیز صورت گیرد.
۱-۸- آلدوسترون
]ویکی پدیا[ ۱۱β,۲۱-Dihydroxy-3,20-dioxopregn-4-en-18-al
۱-۸-۱- خصوصیات

فرمول مولکولی

C21H28O5

جرم مولی

۱۳۶۰ ۴۴- g mol

مینرالوکورتیکوئیدها (mineralocorticoid)‏ به گروهی از استروئیدها [مانند آلدوسترون (۲۱ کربنه)] گفته می‌شود که در بخش قشری غده فوق کلیوی ساخته می‌شوند. استروئیدها ترکیبات چربی با چهار حلقه کربنی هستند. آلدوسترون مهمترین مینرالوکورتیکوئید بدن است. تفاوت اصلی مینرالوکورتیکوئیدها با سایر کورتیکواستروئیدها در گیرنده های اختصاصیشان و تاثیراتشان بر بدن است. میزان ترشح آلدوسترون در شبانه روز ۱۵۰ میکروگرم است.
۱-۸-۲- عملکرد
آلدوسترون نقش محوری در هموستاز مایعات و الکترولیت ها ایفا می کند و در نتیجه باعث کنترل
فشار خون میگردد. آلدوسترون، به عنوان یک مینرالوکورتیکوئید فعال، سیگنال نهایی غدد درون ریز در سیستم رنین آنژیوتانسین- آلدوسترون است که هدفش سلول های اپیتلیوم در کلیه و روده بزرگ، برای تنظیم بازجذب سدیم و ترشح پتاسیم میباشد. آلدوسترون همچنین فعالیتNa+/K+ ATPase را در تثبیت ظرفیت انتقال سدیم و پتاسیم، در سلول های اپیتلیوم در کلیه و روده بزرگ افزایش می دهد.(شکل ۱-۵)
شکل ۱-۵- دو مکانیسم عملکرد مولکولی آلدوسترون ]۱۸[
آلدوسترون از طریق دو مکانیسم ملکولی بر روی نسخه بردای ژن ها تأثیر می گذارد: اول، روش کلاسیک و دوم، تعامل پروتیین- پروتیین. در روش کلاسیک کمپلکس استرویید- گیرنده به طور مستقیم به DNA ژنومی متصل شده و بدین ترتیب از طریق تحریک و یا مهار رونویسی موجب افزایش یا کاهش بیان ژن می گردد. در روش دوم، گیرنده های استروییدی بر روی یک سری واسطه های پروتیینی عمل نموده و آلدوسترون از این طریق با DNA باند می شود که در این روش، تنظیم بیان ژن بدون نیاز به گیرنده استروییدی بر روی DNA و از طریق این ترکیب پروتیین- پروتیین انجام می شود. برخی از مهمترین پروتیین هایی که آلدوسترون جهت اعمال اثرات خود با آنها باند می شود عبارتند از: دی اسیل گلیسرول (DAG)، اینوزیتول تری فسفات (IP3)، پروتیین کیناز C (PKC) و cAMP ]18[.
و در نهایت آلدوسترون از طریق ملکول های حد واسط مانند Sgk، Ki-Ras ،PI3k و CHIF بر روی کانال سدیم اپیتلیال موجب افزایش فعالیت پروتینهایی مانند کانال سدیم، کانال پتاسیم، پمپ Na+/K+ ATPase و پمپ Na+/K+/Cl میشود ]۱۸[.(شکل-۱- ۶)

شکل ۱- ۶- سیگنال های آلدوسترون]۱۸[
مهمترین عمل آلدوسترون افزایش بازجذب سدیم و ترشح پتاسیم در کلیه‌است که موجب احتباس آب و سدیم می‌شود. اسپیرونولاکتون با بلوک کردن گیرنده‌های آلدوسترون نوعی داروی ادرارآور است که موجب کاهش فشار خون می‌شود.
به طور خلاصه آلدوسترون دارای اثرات زیر می باشد:
۱. کاهش دفع سدیم از ادرار
۲. افزایش دفع پتاسیم و یون هیدروزن در ادرار
۳. افزایش جذب آب در کلیه و جلوگیری از هدر رفتن آب بدن
میزان بالای آلدوسترون و پیش ماده آن، کورتیکوسترون، در فولیکول های تخمدان یافت شده است. این موضوع
همراه با حضور گیرنده های آلدوسترون در اووسیت ها نقش احتمالی برای آلدوسترون در تکامل تخمک را نشان می دهد]۱۴۹[ که بر این اساس، چندین ارتباط قوی پیشنهادی در منابع، برای نقش مهم سیستم رنین آنژیوتانسین تخمدانیOvRAS)[76] )در فولیکولوژنز و تکامل تخمک وجود دارد. با این حال، همه اجزای فعال OvRAS، ممکن است بررسی نشده باشد. خارج از تخمدان، مسیر رنین آنژیوتانسین ارتباط
تنگاتنگی با تولید آلدوسترون نشان میدهد. مطالعات بر روی پستانداران حضور پیش سازهای آلدوسترون و فعالیت آنزیم مسیر آلدوسترون در تخمدان را پیشنهاد کردهاند]۴۴[. آلدوسترون همچنین می تواند یک جزء فعال مهم از OvRAS باشد. حضور آلدوسترون، پیش ماده آن و کورتیکوسترون برای پیش تخمک گذاری فولیکول در تخمدان انسان گزارش شده است. پیشنهاد شده است که آلدوسترون ممکن است نقش مهمی در فولیکولوژنز، و کمک به بهینه سازی محیط برای رشد نرمال تخمک داشته باشد]۱۴۹[. همچنین مشخص شده است که محتوای آلدوسترون در مایعات فولیکولی به طور قابل توجهی بالاتر از پلاسمای خون می باشد (متوسط، ml / pg105، ناحیه، pg / ml 25-315)]149[.
این اولین گزارش از حضور مینرالوکورتیکوئیدها در فولیکول تخمدان انسان است. به طور خاص، سطوح بالای آلدوسترون وکورتیکوسترون یافت شده در مایع فولیکولی زنانی که در روند درمانی لقاح در شرایط آزمایشگاهی قرار گرفته اند، نشان داده است که مقادیر آلدوسترون در فولیکول های نزدیک تخمک گذاری بیشتر می باشد که ممکن است بیانگر رابطه تأثیر آلدوسترون بر بلوغ تخمک ها باشد. علاوه بر این، این گزارش شواهد اولیه ای از محل سنتز آلدوسترون و گیرنده های آلدوسترون در تخمک را نشان داد]۱۴۹٫[ مطالعات قبلی، حضور یک سیستم OvRAS که فعالیتش در زمان پیش تخمک گذاری بیشتر شده است را نشان داده اند
] ۴۱،۵۳،۲۸،۳۸،۱۱۱،۸۹،۱۴۰،۹۴[. مطالعات نشان داده اند که آلدوسترون باعث تنظیم تعادل الکترولیتی در کلیه ها می گردد. این مینرالوکورتیکوئیدها موجب افزایش انتقال سدیم در سراسر اپیتلیوم، با تحریک سنتز پروتئین های غشایی و فرآیندهای نفوذپذیری سدیم میشوند. لازم به ذکر است هورمون های استروئیدی با اتصال به گیرنده های مخصوص، تشکیل کمپلکس و سپس تعامل با جایگاه های خاص اتصال در DNA، باعث تنظیم ژن ها میگردند [۱۶۷[.
۱-۹- ارزیابی کیفیت رویان
الف- مرحله تکوینی
امروزه اثبات شده است که پس از لقاح بین اولین تقسیم سلولی و توانایی تکوین رویان در vitro in ارتباط وجود دارد. به طوریکه تخمکهایی که پس از IVF زودتر تقسیم میشوند نسبت به آنهایی که دیرتر تقسیم میشوند شانس بیشتری برای تبدیل شدن به بلاستوسیست دارند [۱۶۳،۱۶۱]. در همستر و انسان، این نوع رویانها بعد از انتقال قابلیت زندهمانی و ایجاد آبستنی بیشتری دارند [۹۵،۵]. نشان داده شده است که ژنهایی که در متراکم شدن و حفرهدار شدن دخالت دارند به طور معنیداری به میزان بالاتری در سلولهای ترفکتودرم رویانهای روز ۸ نسبت به رویانهای روز ۷ بیان میشوند. افزایش سطح بیان این ژنها نشان دهنده یک پاسخ استرس و کیفیت کم رویان است [۱۷۸]. بنابراین، این مطالعات تایید میکند که زمان تشکیل بلاستوسیست پس از لقاح میتواند شاخصی از بیان غیرمعمول برخی ژنها باشد. در ART انسان که رویانها در مراحل اولیه تقسیم، به زنان گیرنده انتقال داده میشود (بدون آنکه توانایی تبدیل شدن آن به بلاستوسیست اثبات شود) این ویژگی ممکن است بیشتر جنبه کاربردی به خود بگیرد. گزارش شده است که بیمارانی که رویانهای آنها ۵۵ ساعت پس از لقاح به مرحله ۸ سلولی میرسند، دو برابر نرخ آبستنی بیشتری نسبت به آنهایی دارند که رویانشان ۵۶ ساعت بعد میرسند [۳۷]. مطالعاتی وجود دارد که نشان میدهد که این پدیده برای انتخاب رویانهای انسانی غیر مفید است [۱۹،۱۴۶،۴۰]. در موش ژنی که میزان تقسیمهای رویان را قبل از لانهگزینی کنترل میکند ژن تکوین رویان قبل از لانهگزینی[۷۷] (ped) نامیده میشود. ژن ped در ناحیه MHC , Q موش واقع شده است [۱۷۲،۱۷۱]. محصول پروتئینی ped آنتیژن Qa-2 نامیده میشود. رویانهایی که پروتئین Qa-2 را بیان کنند با سرعت بالاتری نسبت به آنهایی که بیان نمیکنند تقسیم میشوند. در مورد وجود چنین پروتئینی در گاو نیز مطالعاتی صورت گرفته است. به طوریکه بیان ترانسکریپتهای MHC کلاس-I بررسی شده است. دیده شده است رویانهایی که سریعتر تقسیم میشوند میزان بالاتری از ترانسکریپت کلاس-I را دارند [۳۹]. مقایسه بین رویانهای کشت شده در vitro in و in vivo نشان داد که افزایش ترانسکریپت MHC به طور معنیدارای در رویانهای vivo in بالاتر است. این نتایج نشان میدهد که ممکن است در گاو نیز ژنی مشابه ped باشد [۹۳].
یکی از مارکرهای مهم توانایی تکوین رویان در انسان آنتیژن – G لوکوسیت محلول انسانی[۷۸] sHLA-G است. دیده شده است که HLA-G mRNA و پروتئین آن در بخشی از رویانهای IVF انسان بیان میشود [۶۹]. و رویانهایی که حالت محلول HLA-G را ترشح میکنند نسبت به آنهایی که این محلول را ترشح نمیکنند پس از انتقال آبستنی بیشتری ایجاد میکنند [۱۸۰،۱۰۸]. شناسایی این محلول یافته مهمی است که میتواند اطلاعات درستی از انتخاب بهترین رویان برای انتقال به ما دهد، و میتواند انقلابی در افزایش موفقیت IVF و کاهش خطر آبستنی چندقلویی ایجاد کند. اینکه آیا چنین مارکرهایی در رویان گاو و گوسفند وجود دارد یا خیر نامعلوم است. نشان داده شده است که بین زمان اولین تقسیم رویان در گاو و وضعیت پلیآدنیلاسیون ترانسکریپتهای چند ژن ارتباط وجود دارد [۲۱]. به طور کلی فاکتورهایی که زمان اولین تقسیم سلولی را تعیین میکند نامشخص هستند. اگر چه شرایط کشت (مانند همکشتی و کشت در اویداکت گوسفنده زنده) میتواند کینیتیک تکوین مراحل اولیه رویان را تحت تاثیر قرار دهد [۱۶۰]، اما احتمالاً فاکتورهای اصلی که این پارامترها را کنترل میکنند به کیفیت ذاتی تخمک [۹۲]، اسپرم [۱۷۰] یا هر دو بستگی دارد.
۱-۱۰- سلولهای رویانی
مطالعه مقایسهای تکوین رویان در vivo in و vitro in نشان داده است که تعداد سلولهایی که به ICM تمایز پیدا میکنند در رویانهای تولید شده در vitro in کم میشود [۱۶۳]. نشان داده شده است که یک تعداد حداقلی ICM برای ایجاد آبستنی لازم است. علاوه بر آن تخصیص تعداد زیادی از سلولهای به TE ممکن است سبب غیرطبیعی شدن آبستنی گردد، به عنوان مثال سبب افزایش وقوع سندرم جنین هیولایی و هیدرولانتوئیس شود [۷۷].
روش های مختلفی برای شناسایی تعداد سلولهای ICM، TE و تعداد کل سلولهای رویانی و تعیین نسبت بین ICM:TE وجود دارد [۷۰،۶۱]. در موش رنگآمیزی افتراقی برای مطالعه میزان اهمیت ژن Ped بر تمایز سلولی در بلاستوسیست مورد استفاده قرار گرفته است. بلاستوسیستهای موش فاقد ژن Ped، بهطور معنیداری تعداد ICM کمتری در مقایسه با گروه شاهد خود دارند [۱۵]. با به کارگیری رنگآمیزی افتراقی این امکان وجود دارد که بتوان مقایسه خوبی از نحوه تمایز ICM در گونههای مختلف پستانداران در شرایط مختلف کشت داشت [۱۶۲].
گزارش شده است که تعداد سلولهای رویانی میتواند شاخص خوبی از کیفیت و قابلیت زنده مانی رویان باشد. اگرچه معیارهای مرفولوژیکی به تنهایی شاخصهای ضعیفی هستند. نشان داده شده است که هنگامیکه زیگوتهای خوکی به اویداکت موش انتقال داده میشوند بر اثر افزایش تقسیمات سلولی زیگوت در اویداکت موش تعداد سلولهای رویانی در بلاستوسیستهای تولید شده دو برابر بلاستوسیستهایی است که از vitro in به دست میآید [۱۱۷]. نتایج مشابهی نیز هنگام انتقال رویانهای گاو به اویداکت خرگوش گزارش شده است [۵۹]. همچنین شرایط کشت پس از لقاح میتواند میزان اتصال سلول به سلول را در توده سلولی داخلی تحت تاثیر قرار دهد. نشان داده شده است که میزان اتصال سلول به سلول در توده سلولی داخلی رویانهای گاوی که به طور کامل در in vivo تولید شدهاند بسیار بیشتر از زمانی است که رویانهای IVM/IVF شده در اویداکت خرگوش و یا کاملاً در vitro in تولید شدهاند [۶۰] (شکل ۱-۷).
نحوه اتصال سلول به سلول در توده سلولی داخلی به الگوی متراکم شدن بلاستومرها هنگام مرولا بستگی دارد [۶۷،۳۵]. نشان داده شده است که عوامل زیادی مانند یون کلسیم [۳۵]، میکروتوبولها [۹۸]، میوزین [۱۵۰] و پروتئین کنیاز C [14]، هنگام متراکم شدن مرولا اتصال سلول به سلول را تحت تاثیر قرار میدهند. آستانه غلظت کلسیم برای متراکم شدن مرولا حدود ۲/۰-۱/۰ میلیمولار است [۳۵]. و ممکن است این عامل در کاهش اتصال سلول به سلول در ICM موثر نباشد. زیرا غلظت CaCl2 در محیط کشت ۸/۱ میلیمولار است.
فصل دوم

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...