۲-۳-‌۶- ‌مشکلات حسابداری دارایی‌های انسانی

اگر تصمیم گرفته شود دارایی های انسانی در صورت‌های مالی گزارش گردد، باید پنج پرسش عمده حسابداری را پاسخگو بود. این پرسشها عبارتند از:

۱- چه مخارجی باید به عنوان دارایی مخارج سرمایه ایی تلقی شود؟

۲- این مخارج چگونه باید مستهلک شوند؟

۳- این داراییها تحت چه شرایطی باید از حساب‌ها حذف شوند؟

۴- سرمایه گذاری ها در دارایی های انسانی چگونه باید در صورت های مالی گزارش شوند؟

۵- چگونه می توان از احتمال اینکه حسابداری دارایی های انسانی به عنوان وسیله ای برای دست کاری سود و زیان استفاده شود، اجتناب کرد؟

اساسی ترین پرسش در حسابداری دارایی های انسانی صورت های مالی آن است که چه مخارجی باید سرمایه گذاری محسوب شوند؟ پس از آنکه دارایی های انسانی سرمایه گذاری محسوب گردیدند، مسأله بعدی در حسابداری، تعیین آن قسمت از مخارج است که متناسب با عمر مفید سرمایه شده باید در هر دوره به عنوان هزینه شناسائی گردد و این فرایند برای دارایی های فیزیـکی مانند ماشین آلات استهـلاک نامیده می شود. اگر چه استهلاک، روش اصلی برای تخصیص تدریجی دارایی انسانی به هزینه ها است اما در برخی شرایط لازم است که حسابهای دارایی انسانی تعدیل شوند. یک جنبه دارایی های انسانی که مشکلات گزارشگری خاصی را به وجود می آورد، احتمال ترک خدمت کارکنان است. اگر چه برخی از سازمان‌ها با کارکنان خود قراردادهای استخدامی می بندند، که جابجایی آن ها را محدود می‌کند، ولی در بیشتر موارد افراد نسبتاً آزاد هستند که سازمان را ترک کنند. ‌بنابرین‏، تا اندازه ای نسبت به تحقق پیش‌بینی طول عمر بالقوه خدماتی یک فرد عدم اطمینان وجود دارد. پرسش اصلی حسابداری این است که چگونه می توان درجه عدم اطمینان نسبت به عدم تحقق پیش‌بینی خدمات انسانی را به منظور ارائه سرمایه گذاریها در منابع انسانی، در صورت های مالی، در حساب‌ها منظور نمود. این مسأله را می توان با در نظر گرفتن ذخیره ای برای هزینه های مورد انتظار ترک خدمت حل کرد. خدشه دار کردن سود و زیان آخرین موضوع در گزارشگری دارایی های انسانی در صورت‌های مالی، در رابطه با احتمال سود و زیان می‌باشد. برخی از حسابداران عقیده دارند که دارایی‌های نامشهود نظیر دارایی های انسانی اگر چه انتظار می رود، منافع آتی داشته باشند، به دلیل عدم اطمینان فراوانی که مربوط به دارایی تلقی کردن چنین مخارج وجود دارد، باید در سالی که واقع می‌شوند به عنوان هزینه گزارش شوند. در این نظر نکته های مثبت وجود دارد. اما تعمیم دادن آن تندروی است. دستکاری درآمدها یک مشکل ابتدایی و بی اهمیت نیست و هنوز جا دارد که درباره آن مطالعه شود. حتی در آن صورت نیز این مشکل نمی تواند لزوم منعکس کردن دارایی‌های انسانی در گزارش‌های مالی غیرداخلی مؤسسه را تحت الشعاع قرار دهد(بیگ زاده و غلامی۱۳۸۷).

۲-۳-۷- اهداف حسابداری منابع انسانی

حسابداری منابع انسانی به عنوان ابزاری برای سنجش، گزینش، هزینه یابی، ارزش گذاری نیروی انسانی، را به عنوان یک منبع اصلی برای هر سازمانی است.(پایل ،۱۹۷۱)

۱٫ ثبت ارزش اقتصادی انسان در گزارشات مالی

۲٫ محاسبه سرمایه گذاری سازمان در منابع انسانی خود

۳٫ افزایش کارایی مدیریت با بهره گرفتن از حسابداری منابع انسانی به عنوان یک ابزار مدیریتی

۴٫ ایجاد تفکر صحیح نسبت به دارایی‌های انسانی به عنوان یک منبع با ارزش و شناسایی ارزش منابع انسانی و اندازه گیری بهای تمام شده آن برای سازمان

۱٫ محاسبه میزان ارزشی که منابع انسانی در سایر منابع مالی و فیزیکی سازمان ایجاد می‌کند

۲٫ شناسایی سود غیر عملیاتی و بهره وری ناشی ازسرمایه گذاری در منابع انسانی

۳٫ ایجاد نگرش استراتژیک و راهبردی ‌در مورد منابع انسانی

۱٫ برنامه ریزی و تصمیم گیری بهتر درباره کارکنان

۲٫ تهیه اطلاعات سودمند برای اداره مؤثر و کارآمد نیروی انسانی توسط مدیریت واحد اقتصادی

۳٫ تجهیز سازمان و تشکیلات شرکت با یک سیستم حسابداری دقیق تر و بازده کل دارایی‌های به کار گرفته شده و فراهم نمودن امکان تجزیه و تحلیل برای مدیران ‌در مورد چگونگی تغییرات

بر طبق تعریف مدیریت استانداردهای حسابداری آمریکا بهای تمام شده منابع انسانی از سه بخش تشکیل شده است:

۱٫ بهای تمام شده اصلی: کلیه وجوهی کد از زمان گزینش، به کارگیری، آموزش و پرورش نیروی انسانی صرف می‌گردد.

۲٫ بهای تمام شده جایگزینی: کلیه وجوهی که باید برای جایگزینی کارکنانی که در حال حاضر در مؤسسه‌ مشغول به کار هستند متحمل گردد.

۳٫ بهای تمام شده تولید: ارزش منابع انسانی در استفاده مطلوب تر از آن.

۲-۳-۸ – روش های حسابداری اندازه گیری منابع انسانی

پرسنلی که در حال کار برای یک مؤسسه‌ خاصی هستند در واقع در یک فرایند ارزشی آفرینی شریک هستند. یعنی، هر فعالیت اقتصادی موجب تحمیل هزینه هایی برای شرکت می شود هنگامی که گردش درآمد یک سازمان، بیشتر از هزینه های آن است تفاوت به ‌عنوان ارزش افزوده شرکت تلقی می‌گردد.(تیواری و کدوانی[۹] ،۲۰۰۷)

ارزش افزوده حاصل تعامل میان منابع انسانی و مواد مصرفی در تولید است. با توجه به اینکه شناخت و اندازه گیری منابع انسانی و ارزش‌های به وجود آمده گفته شده مشکل است، حسابداری از روش ها و معیارهای جایگزین جهت اندازه گیری منابع انسانی استفاده می‌کند.

برای اندازه گیری منابع انسانی سه روش (نظریه) را در نظر گرفت که به بررسی آنان می پردازیم.

الف) روش بهای تمام شده تاریخی

ب) روش مقایسه ارزش بازار با ارزش دفتری شرکت ها

ج) روش ارزش جایگزینی

الف- روش بهای تمام شده تاریخی

طبق این روش مخارج صرف شده برای کارکنان (مخارج آموزش ضمن خدمت وتخصصی) مستقیماً باعث افزایش کمیت و کیفیت کار آن ها می‌گردد. که باعث افزایش ارزش منابع انسانی می‌گردد. ‌بنابرین‏ این هزینه ها به بهای تمام شده تاریخی انسانی ثبت می‌گردد. این روش نیز دارای مزایایی همچون:

    1. مبتنی بر روش ها و اصول حسابداری

  1. مورد پذیرش سازمان های امور اقتصادی می‌باشد.

معایب

الف) سختی تفکیک هزینه های منابع انسانی به هزینه های جاری و سرمایه ای

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...