دومین هدف نیل سرمایه گذاری کم هزینه می‌باشد. منابع بی بهره (بی سود)با کاهش نیازهای وام گیرش از منابع سود دار، سرمابه گذاری کم هزینه را برای شرکت فراهم می‌کنند(پینمن^[۲۵]، ۲۰۰۹).

سومین هدف تامین سرمایه های اضافی می‌باشد. در برخی از موارد، شرکتی ممکن است قادر به توزیع سَهم متعارفی ( برابری )نباشد و ممکن است صلاحیت وام گیریش از قَرض دهندگان متوسط یا بلند مدت در شُرف نزدیکی باشد (در حال نزدیک شدن باشد). منابع کوتاه مدت ممکن است فقط درآمدی برای افزایش سرمایه های اضافی باشند تا براتهای (صورت موجودیها) دریافت کردنی (قابل وصول) در حد اکثر زمان، سرمایه لازم ‌را تامین کند(مکسیموبی^[۲۶]، ۲۰۰۵).

۲-۲-۷ منابع بی بهره

دو منبع مهم و عمده تامین مالی کوتاه مدت به طور خود به خود از فعالیت‌های روزانه شرکت ناشی می‌گردد و هیچ گونه هزینه منفعتی مرتبط به آن ها ندارد. این ها حساب های پرداختنی وتعهدی هستند.

۲-۲-۷-۱ حسابهای پرداختنی

این حساب‌ها را زمانی به وجود می آورند که شرکت مواد خام ،ملزومات ویاکالاها را برای باز فروش بر حسب اعتباربدون امضاء رسید رسمی به واسطه بدهی خریداری می‌کند. برای اکثر شرکت‌ها، این خرید ها ‌در مورد حساب تصفیه نشده بزرگترین منبع واحد از تامین مالی کوتاه مدت می‌باشند. حسابهای پرداختنی نشان دهنده نوعی تامین مالی بدون وثیقه می‌باشند. چون هیچ موجودی (دارایی)معینی را به عنوان وثیقه به جای بدهی گرو نمی گذارند. اگر چه هیچ رسید رسمی را امضاء نکرده اند، اما یک حساب پرداختنی تعهدی اجباری(الزام آور)وقانونی شرکت می‌باشد. خریدار با پذیرش کالا، موافقت می‌کند که مبلغ صورت حساب (سیاهه)کار پرداز(متصدی ملزومات)را بر حسب شرایط دادوستدی که کارپرداز آن رامقرر کرده، بپردازد. این تعهدچنان اجباری می‌باشد که گویی سندی را امضاء کرده‌اند. تنها مزیت یک رسید در موردی خواهد بود که خریدار دریافت کالا را انکار کرده باشد. وجود یک رسید ضرورت اثبات تحویل کالا را نادیده می‌گیرد.اکثر معاملات کاری را به صورت حساب تصفیه نشده(باز) طرح کرده‌اند،اما گاهی اوقات رسیدها را احتیاج دارند در صورتی که فروشنده ای، خریدار را نشناسد ویا اگر شخصیت (خلق وخوی) خریدار مشکوک باشد. فروش‌ها را در حساب تصفیه نشده (باز)با شرایط بستانکاری به زحمت ایجاد کردند؛ در صورت وجودکاهش نقدینگی ؛ومدت کاهش نقدینگی، توام می‌کنند(جهانخانی و عبده تبریزی، ۱۳۷۲).

۲-۲-۷-۲ منابع تعهدی

این منابع بدهی ها کوتاه مدتی هستند زمانی ناشی می‌گردند که خدمات را دریافت کرده‌اند اما هنوز پرداخت پول صورت نگرفته است.

دو منبع تعهدی عمده واصلی، دستمزدهاومالیاتهای قابل پرداخت می‌باشند. کارمندان برای مدت یک هفته، دو هفته ویا حتی یک ماه قبل از دریافت فیش حقوقی کار می‌کنند .‌حقوق‌ها یا دستمزدها، به اضافه مالیات‌هایی که شرکت همراه حقوق آن ها می پردازد، نوعی تامین مالی کوتاه مدت بدون وثیقه را از طرف شرکت عرضه می‌کند.دولت قوانین سخت ‌و دقیقی رادر موردپرداخت مالیات‌های اجتماعی و مالیات بر درآمد مقرر داشته است، برای اینکه به سهولت نمی تواند جمع‌ آوری مالیاتها را انجام دهد. با وجود این، ممکن است تکرر روزهای پرداخت حقوق با افزایش یا کاهش مبلغ (مقدار) تامین مالی از طریق افزایش ‌حقوق‌ها تغییر کند(شباهنگ، ۱۳۸۴).

۲-۲-۸ منابع سود دار بدون وثیقه

یک شرکت پر سود ‌و منفعت واستوار (ثابت) می‌تواند از منابع کوتاه مدت به نسبت سود رقابت آمیز، وجوهی را قرض بگیرد. این بخش تعدادی از منابع بی وثیقه، وامهای بهره داررا در بر می‌گیرد.

۲-۲-۸-۱وامهای بانکی خود پرداز(بی وثیقه)

اکثر وامهای متعارفی بانک تجاری برای یک شرکت، وام کوتاه مدت بی وثیقه می‌باشد. خود پردازی بدین معنا است که بانک، سرمایه ای (وجوهی)را برای حداکثرشغل (دادوستد) چرخشی یا فصلی تا مین ‌کرده‌است واین وجه را برای سرمایه گذاری کاری استفاده خواهد کرد که برای پرداخت تمام کمال این وام نقدینگی (پول نقد) را ایجاد خواهد کرد(نیکومرام و همکاران، ۱۳۹۰).

مثالی از وام خود پردازی، پولی است که قرض گرفته اند تا سرمایه لازم را برای صورت موجودی هادرست قبل از حداکثر زمان فروشهای فصلی تامین کند.این موجودیها که وام بانک دارد سرمایه لازمش را تامین می کند. نخست به صورت پول نقد تبدیل خواهند کرد که برای پرداخت تمام کمال این وام از آن استفاده خواهند کرد. معمولاَ وامهای کوتاه مدت بانک را با سود پایه (بهره اولیه) برابر می کنندکه آن را به عنوان تراز گزارشی بهره تعریف کرده‌اند که در وامهای مربوط به کسب و کار مطالبه کرده‌اند. این سود پایه با عرضه وتقاضا برای سرمایه های کوتاه مدت تغییرمی کند این بهره اولیه به اضافه قسط می‌باشد ‌و مرتبه ای را منعکس می‌کند که یک وام گیرنده بهره برداری یا احتمال زیان مالی بیشتری نسبت به ثروتمند ترین مشتریان بانک دارد. معمولاّ این سود از صفر تا دو یا سه درصد افزایش می‌یابد. معمولا دارایی شرکتهایی که در معرض خطر بیشتری می‌باشد برای تامین مالی کوتاه مدت بی وثیقه بانک صلاحیت دار نمی باشد(نراقی، ۱۳۸۱).

معمولاَ سه نوع از وامهای کوتاه مدت بی وثیقه بانک وجود دارد. نخست رسید پرداخت شخصی می‌باشد: یک بانک تجاری به مشتری پولدار کاسب بازپرداخت یک جایی را همراه سود در پرداخت انفرادی و در وعده معینی معمولاَ ۳۰ تا ۹۰ روز وام خواهد داد. یک قبض، سند رسمی می‌باشد که آن را امضاء کرده‌اند و دال براین بدهی می‌باشد.

نوع دوم از وام گیری بی وثیقه بانک، حد اعتباری است که توافقی بین یک بانک تجاری و یک شرکت می‌باشد به موجب آن بانک توافق می‌کند در صورتی که سرمایه اش در دسترس و موجود باشد طبق تقاضا به اندازه مبلغ قرار دادی تامین مالی کوتاه مدت بی وثیقه از آن استفاده نماید. معمولاَ یک حد اعتباری را برای مدت یک سال برقرار کرده‌اند و میزان بهره را به عنوان سود اولیه به اضافه مقدار درصد ثابت بیان نموده اند. بانک‌ها تمایل دارند حد اعتباری رابسط و گسترش دهند تا به بازرسی مجدد آبرو و اعتبار مشتری که هر بار وام کوچکی را درخواست می‌کند، نیازی نباشد.

نوع سوم، توافق مدور (متغیر) اعتباری است، که در معنا حد اعتباری تضمینی می‌باشد یعنی، بانک تضمین می‌کند که شرکت می‌تواند تا حد معینی بدون توجه به درجه فشردگی (کم حجمی) پول وام بگیرد. اگر قرار داد (توافق) متغییر اعتباری را برای بیشتر از یکسال چنان که عمومی و همگانی باشد، مقررکنند، آن یک منبع متوسط از تامین مالی را نسبت به منبع کوتاه مدت ارائه می‌کند.

۲-۲-۹ مشخصات تامین مالی کوتاه مدت بانک

اغلب شماری از مشخصات را در توافق ها برای تامین مالی کوتاه مدت بی وثیقه بانک مشخص کرده‌اند. این بخش برخی از این مشخصات را در بر دارد.

۲-۲-۹-۱ حد اکثر مقدار وام گیری