زمانی که هزینه های نمایندگی (موکل ـ وکیل) بسیارسنگین‌تر از منافع انجام چنین قراردادهایی است ‌بنابرین‏ این هزینه ها به وجود می‌آیند. ‌بنابرین‏ ضرر باقیمانده به عنوان جانشین اجرایی قرارداد برای کاهش مسئله نمایندگی ارائه می‌شود.

۲-۲-۱۱- روش‌های کاهش هزینه نمایندگی

الف )افزایش پاداش وحقوق مدیران

ب )مداخله مستقیم سهام‌داران عمده در امور سازمان

ج) تهدید به اخراج مدیران

د) تهدید به خرید (بلعیدن) سهام شرکت توسط رقبا (احمدپور، ۱۳۸۷، ۴۸-۴۵).

۲-۲-۱۱-۱-پاداش مدیریت

بدیهی است که مدیران باید پاداش دریافت کنند و ساختاراعطای پاداش باید نخست ‌تامین کننده دو هدف اولیه باشد: الف) جذب و نگهداری مدیران ب) ایجاد هماهنگی در حد امکان بین اقدام‌های مدیران با منافع سهام‌داران. شرکت‌های مختلف طرح‌های تشویقی متفاوتی اجرا می‌کنند. اما یک طرح تشویقی عالی از سه بخش تشکیل شده است:

الف) حقوق سالانه مشخص که لازم است در هزینه های جاری منظور گردد،

ب) پرداخت نقدی یا سهام به عنوان پاداش در پایان سال که بستگی به سودآوری شرکت دارد

پ) اعطاء برگ اختیار خرید سهام به مدیران به عنوان پاداش برای عملکرد بلندمدت.

مدیران به طور منطقی اگر خودشان جزء سهام‌داران عمده باشند در افزایش قیمت سهام تأکید دارند.اگر مدیران سهام قابل ملاحظه‌ای در اختیار داشته باشندتمایل بیشتری به حداکثر کردن سهام شرکت از خود نشان می‌دهند. اغلب شرکت‌های بزرگ طرح‌های اختیارخرید سهام را به اجرا می‌گذارند. بدین معنی که مدیران اجازه دارند سهام شرکت در آینده با مبلغی مشخص خریداری نمایند.بدیهی است مدیری که اختیار خرید دارد معتقد است که داشتن ۱۰۰۰۰ سهم از شرکت به قیمت ۱۰۰۰ ریال در طی پنج سال آینده این انگیزه را بر می‌انگیزد که ارزش سهام را به مبلغی بیش از ۱۰۰۰ ریال­ برساند.تعدادی سهام یا برگ اختیار خرید در ازای عملکرد مدیران به عنوان پاداش داده می‌شود. معمولاً بر مبنای مجموعه‌ای از معیارها اهداف تعیین می‌شوند. تا چندی پیش، از سود هر سهم (EPS) و نرخ بازده سهام‌داران (ROE) به عنوان معیار اولیه واحدهای اندازه‌گیری حسابداری استفاده می‌شد. امروزه تأکید بر ارزش بازار سهام شرکت‌ها است.

یکی از واحدهای اندازه‌گیری جدید برای عملکرد مدیریت ارزش افزوده اقتصادی (EVA) می‌باشد که توسط اکثر شرکت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد تا عامل ارتباطی بین پاداش مدیریت و حداکثر کردن سرمایه سهام‌داران قرار گیرد. ارزش افزوده اقتصادی (EVA) روشی مناسب برای محاسبه سودآوری شرکت‌ها است. هزینه بهره اوراق بهادار سرمایه‌ای (اوراق قرضه) توسط حسابداران در زمان تهیه سود خالص به عنوان عامل کاهنده گزارش می‌گردد اما هزینه سهام عادی به عنوان هزینه مطرح نمی‌شود. ‌بنابرین‏ در یک نگاه اقتصادی، سود خالص را بیشتر از واقع نشان می‌دهد. ارزش افزوده اقتصادی (EVA) می‌تواند این اشتباه حسابداری را رفع نماید.ارزش افزوده اقتصادی (EVA) با محاسبه سود عملیاتی پس از کسر مالیات و کم کردن هزینه سالانه کلیه سرمایه هایی که در شرکت استفاده می‌شود به دست می‌آید. ارزش افزوده اقتصادی بالاتر به معنی ایجاد ثروت بیشتر برای سهام‌داران است.

دستورالعمل‌های مختلفی برای برنامه های ساختار پاداش مورد استفاده قرار می‌گیرد و برنامه های خوب به تناسب پیچیده می‌باشند. چنانچه برنامه پاداش خوب طراحی شود می‌تواند عملکرد مالی شرکت را بهبود بخشد.

۲-۲-۱۱-۲- مداخله مستقیم سهام‌داران

تا چند دهه قبل، بیشترسهامداران شرکت‌ها رااشخاص حقیقی تشکیل می‌دادنداما امروزه تملک شرکت‌ها در اختیار مؤسسات سرمایه‌گذاری از قبیل شرکت‌های بیمه، صندوق‌های بازنشستگی و یا صندوق مشارکت سرمایه‌گذاری قرار دارد. ‌بنابرین‏ مدیران مالی این مؤسسات اگر بخواهنداین اختیار را دارند که تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر عملکرد اکثر شرکت‌ها بگذارند.نخست اینکه آن ها می‌توانند به­آنچه که واحدهای تجاری به دنبال آن است با مدیریت صحبت کنندوپیشنهادهایی را ارائه دهند.لذا سرمایه‌گذاران بزرگ بر مدیریت شرکت‌ها تأثیر می‌گذارند.دوم در بعضی ‌از کشورها از جمله آمریکا سهامداری که حداقل یک هزار دلار سهام در هر سال در اختیار داشته باشد می‌تواند پیشنهادی را ارائه دهد که در مجمع عمومی سالیانه سهام‌داران به رأی گذاشته شود.اگر چه پیشنهادات ارائه شده توسط سهام‌داران ضمانت اجرایی ندارد و محدود به مسائلی به غیر از عملکرد روزمره می‌باشدولی در نتیجه آرای افراد می‌تواند کنترل شدیدی بر مدیریت اعمال نماید.چرا امروزه مؤسسات تمایل به دراختیار گرفتن مدیریت­شرکت‌هایی رادارند که خودشان مالک آن هستند؟دلیل اصلی این است که آن ها دیگر به آسانی قادر به خروج از بازار نیستند. مجموعه اوراق بهادار (پرتفوی) آن ها آنقدر بزرگ است که اگر تصمیم بگیرند سهامی را در کوتاه‌ترین مدت زمان بفروشند قیمت سهام به شدت سقوط خواهد کرد. بسیاری از مؤسسات سرمایه‌گذار، به جای اینکه به فکر فروش سهام باشند تصمیم می‌گیرند که در شرکت باقی بمانند و با مدیریت کار کنند.

۲-۲-۱۱-۳- تهدید به اخراج

تا چندی قبل امکان اینکه مدیریت شرکت‌های بزرگ توسط سهام‌داران اخراج شوند بعید به نظر می‌رسید. این موقعیت ‌به این دلیل وجود داشت که سهام اغلب شرکت‌های بزرگ به طور وسیع پراکنده و کنترل مدیریت بر مکانیزم رأی‌گیری بسیار قوی بود که تقریباً برای سهام‌داران ناخشنود غیرممکن بود که بتواند رأی کافی برای برکناری مدیریت به دست آورد. ولی این وضع در حال تغییر است.

۲-۲-۱۱-۴- تهدید به جایگزینی

تهدید به جایگزینی زمانی اتفاق می‌افتد که سهام شرکت به دلیل ضعف مدیریت کمتر از واقع به فروش رسد. مدیران نمی‌خواهند که جانشینی برای آن ها انتخاب شود و همچنین تمایل دارند که در شرایطی که شرکت زیان‌ده می‌باشد نیز همچنان قدرت را در دست داشته باشند.

لذا تهدید به جایگزینی مدیران انگیزه بالایی برای افزایش قیمت سهام شرکت محسوب می‌شود. یکی از مدیران شرکت می‌گوید: «اگر می‌خواهید کارتان را از دست ندهید شرایطی به وجود نیاورید تا بر سر قیمت­سهام شرکتتان به مذاکره و چانه‌زنی بپردازند.»

۲-۳-راهکارهای کنترل نماینده

یکی­ازیافته‌های مهم نظریه نمایندگی این است که به منظور کاهش اثرات عدم تقارن اطلاعات، یعنی نماینده و مالک، انطباق اهداف و جلوگیری از منافع شخصی مدیر باید روش‌های کنترل مناسبی در سازمان ایجاد گردد. سه نوع راهکارهای مهم جهت کنترل نماینده وجود دارد: ۱- راهکار مالی ۲- مکانیزم‌های نظارتی (اخطاردهنده) ۳- تنظیم قراردادهای انگیزشی (نمازی، ۱۳۸۴، ۱۵۶).

۲-۳-۱- راهکارهای مالی