**

ns

ns

*

**

**

ns اختلاف معنی دار نیست.
* اختلاف در سطح ۵ درصد معنی دار است (p<0/05).
** اختلاف در سطح ۱ درصد معنی دار است (p<0/01).
در هر ستون حروف نامتشابه وجود تفاوت معنی دار میان میانگینها را نشان میدهد.
۴-۵-۳- ضریب تبدیل غذایی
نتایج مربوط به اثر گروه های آزمایشی بر ضریب تبدیل غذایی جوجههای گوشتی در جدول ۴-۸ آمده است. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد به جزء در سن ۳۵-۲۸ روزگی بین گروه های آزمایشی در هیچیک از فواصل زمانی اختلاف معنی داری به لحاظ ضریب تبدیل غذایی مشاهده نگردید. ضریب تبدیل غذایی در سن ۳۵-۲۸ روزگی در گروه تغذیه شده با آنتی بیوتیک بطور معنی داری در مقایسه با گروه های شاهد و چای سبز بهبود نشان داد (p<0/05). به طورکلی در این آزمایش جوجههای که آنتی بیوتیک، پروبیوتیک، پری بیوتیک و چای کامبوچا دریافت کرده بودند ضریب تبدیل غذایی بهتری در مقایسه با گروه شاهد داشتند. وایبل و همکاران (۱۹۹۱) و بیورش و همکاران (۱۹۸۶) بهبود ضریب تبدیل را هنگام استفاده از آنتیبیوتیکها اینگونه تفسیر کردند: آنتیبیوتیکها با محدود کردن رشد شماری از باکتریها و تولید سموم و محصولات فرعی آنها (بیشتر روی باکتریهای گرم مثبت) در روده، رقابت مواد مغذی را با میزبان کاهش میدهند و میزان جذب و استفاده از مواد غذایی را با نازک کردن دیواره روده افزایش میدهند (بیورش و همکاران، ۱۹۸۵؛ وایبل و همکاران، ۱۹۹۱). در آزمایش آیجی و همکاران (۲۰۰۱) با بهره گرفتن از مکمل مانان اولیگوساکارید اختلاف معنی داری در ضریب تبدیل غذایی مشاهده نشد. فریتس و همکاران (۲۰۰۰) مشاهده کردند که تغذیه باسیلوس سابتیلیس به جوجههای گوشتی در سن ۲۱ روزگی هیچ اختلاف معنیداری را در ضریب تبدیل غذایی بین گروه های شاهد و مصرف کننده پروبیوتیک سبب نشد.
صفری پرور و همکاران (۱۳۸۰) فراهم شدن برخی مواد مغذی مانند ویتامین ها، افزایش هضم غذای خورده شده به واسطه تولید برخی آنزیم های هضم کننده و همچنین مهار میکروبهای بیماریزا و خنثی کردن سموم حاصله از آنها توسط تولید اسیدهای آلی و باکتریوسین ها را دلیل بهبود معنی دار مشاهده شده در اثر استفاده از پروبیوتیک ها دانستند. چودهاری و همکاران (۱۹۹۸) علت بهبود ضریب تبدیل غذایی به هنگام استفاده از پروبیوتیکها را کمک به بهبود فلور طبیعی روده در انجام اعمال مفید گوارشی برای میزبان و تولید آنزیم های مفید بوسیله آنها و کاهش سطح آنزیم های مضر در روده بیان نمودند. عبدالهی (۱۳۸۰) علت بهبود ضریب تبدیل را اثر پروبیوتیک ها در افزایش وزن که ناشی از بهبود انرژی قابل متابولیسم ظاهری و نیز افزایش نسبت بازده پروتئین و افزایش ابقاء نیتروژن در بدن است، ذکر نمود. علاوه بر این، اثر پروبیوتیک ها در افزایش حرکت روده و در نتیجه افزایش دریافت مواد مغذی می تواند به این موضوع کمک نماید.

نشان داده شده است که تغذیه الیگوساکاریدها به جوجههای گوشتی فعالیت آنزیمهای بتاگلوکوزیداز، الفاگالاکتوزیداز، مالتاز امینوپپتیداز و الکالین فسفاتاز در آنها را افزایش میدهد که این امر منجر به افزایش قابلیت هضم و جذب مواد مغذی در نتیجه مصرف پریبیوتیکها بیان شده است (آیجی و همکاران، ۲۰۰۱؛ زدانکزیک و همکاران، ۲۰۰۷).
جدول۴-۸- مقایسه میانگینهای ضریب تبدیل غذایی جوجههای گوشتی در دوره های مختلف پرورشی

ضریب تبدیل غذایی (گرم/گرم)

سن (روز)

گروه های آزمایشی

۷-۰

۱۴-۷

۲۱-۱۴

۰-۲۱

۲۸-۲۱

۳۵-۲۸

۴۲-۳۵

۲۱-۴۲

۰-۴۲

شاهد

۱/۱۴

۱/۴۴

۱/۵۴

۱/۴۶

۱/۵۹

۱/۸۹^ab

۲/۲۸

۱/۹۴