ــــــ . “کلمات « ال‍ »دار عربی در فارسی”. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی تهران. س۲۱. ش۲ـ۳. پیاپی ۸۶ـ۸۷ . آذر ۱۳۵۳، ص ۱۲۹ـ۱۳۶.
از نظر ساختمان آوایی؛ از نظر نقش و وظیفه و ساختمان صرفی.
ــــــ . “گویش قاین” [نقد اثر رضا زمردیان]. زبان شناسی. س ۶. ش۲. پاییز ـ زمستان ۱۳۶۸، ص ؟.*
ــــــ .” گویش‌شناسی ایران بر اساس متون فارسی: گویش مرکزی”. زبان شناسی. س۱۷. ش۱. پیاپی ۳۳. بهارـ تابستان ۱۳۸۱، ص ۲ـ۸ .
گویش‌های مرکزی ایران؛ نام برخی متون که در این مقاله بررسی می‌شود؛ ویژگی‌های خاص این متون: نحوی و واژگان.
ــــــ . “لهجه قدیم کازرون”. فارس‌شناخت (فصلنامه فرهنگی- پژوهشی بنیاد فارس‌شناسی). س۱. ش۱. بهار ۱۳۷۸، ص ۱۵۷ـ۱۶۳.*
ــــــ . “مجموعه مقالات مردم‌شناسی ویژه گویش‌های ایران (۱)” [نقد اثر مسعودپور ریاحی، با همیاری فرزاد فروزان‌فر]. زبان شناسی. س۲. ش ۱. پیاپی ۳. بهارـ تابستان ۱۳۶۴، ص ۱۰۳ـ۱۰۵.
ــــــ . “مصدر و اسم مصدر در زبان فارسی معاصر”. راهنمای کتاب. س ۱۴. ش ۴ـ۶. تیرـ شهریور ۱۳۵۰، ص ۳۰۶ـ۳۱۳؛ س ۱۴. ش ۹ـ۱۲. آذرـ دی ۱۳۵۰، ص ۷۷۱ـ۷۷۸.
تعریف مصدر؛ سابقه بررسی نحوی مصدر؛ تعریف اسم مصدر؛ فرق میان اسم مصدر و حاصل مصدر؛ خصوصیات مصدرها و اسم مصدرهای لازم و متعدی/ نقد کتاب “اسم مصدر، حاصل مصدر” اثر محمدمعین.
ــــــ . “معرفی کتاب «بررسی زبان شناختی گویش زرند»، تألیف علی بابک”. زبان شناسی. س ۱۶. ش ۱. پیاپی ۳۱. بهارـ تابستان ۱۳۸۰، ص ۹۱ـ۹۵.
ــــــ . “معرفی و نقد کتاب “فارسی [هروی زبان گفتاری] هرات” تألیف محمد آصف فکرت”. زبان شناسی. س ۱۵. ش ۲. پیاپی ۳۰. پاییزـ زمستان ۱۳۷۹، ص ۱۱۲ـ۱۱۶.
ــــــ . “نظریه زبان شناسی آندره مارتینه و زبان فارسی”. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران. س ۱۷. ش۱. پیاپی ۷۱. مهر ۱۳۴۸، ص ۱۴۳ـ۱۶۰.
نظریه موجود در آثار آندره مارتینه؛ تطبیق با زبان فارسی؛ نقش‌های مختلف دستوری.
ــــــ . “یادداشتی درباره ساختمان واجی لهجه دوانی”. زبان شناسی. س۵. ش ۲. پیاپی ۱۰. پاییزـ زمستان ۱۳۶۷، ص ۲ـ۸ .
نظام واجی لهجه دوانی: صامت‌ها، مصوت‌ها، تقابل میان مصوت‌ها، تقابل میان صامت‌ها.
ــــــ . مسایل تاریخی زبان فارسی (مجموعه مقالات): “یک قاعده آوایی”. تهران: سخن، ۱۳۸۰، ص ۵۱ـ۶۵.
تبدیل صورت‌های دارای صامت n به صورت‌های دارای مصوت Ī.
ــــــ . “یک قاعده آوایی زبان فارسی”. زبان شناسی. س۶. ش ۲. پیاپی ۱۲. پاییزـ زمستان ۱۳۶۸، ص ۶۲ـ۷۴.
(این مقاله با عنوان دیگری در کتاب “مسایل تاریخی زبان فارسی”، نوشته همین مؤلف چاپ شده است.)
صادیقوا، ج. ” افزوده‌های پیوسته دارندگی در فارسی”، در: گفتارهای پیرامون مسایل زبان شناسی ایران. انتخاب و ترجمه حسین صدیق. تهران: بامداد، ۱۳۵۴، ص ۲۳ـ۳۸.
نشانه‌های صرفی زبان فارسی معاصر بیان دارندگی؛ دو نظریه.
صانعی، منوچهر. “مقوله اضافه”. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی تهران. دوره جدید. ش۱ـ۲. تابستان ۱۳۶۹، ص ۱۰۵ـ۱۱۹.*
صبا، علی‌‌اکبر. “بحث ادبی” [درباره تکرار فعل وصفی، صفت و موصوف، تأنیث، قاعده جمع، یاء تأنیث]. معلم امروز. س ۴. ۱۳۳۷، ص ۱۸۳ـ۱۸۷.*
ــــــ . “بحث دستوری” ‍[نقد کتاب “دستور زبان فارسی” نوشته رضا دایی‌جواد]. راهنمای کتاب. س ۴. ش ۴. تیر ۱۳۴۰، ص ۴۰۶ـ۴۰۸.
ــــــ . “دستور” [انتقادی بر مقاله مجتبی مینوی در مجله یغما]. معلم امروز. س۳. ۱۳۳۶، ص ۲۰۱ـ۲۰۲.
صداقت، ابوذر. “مترادف در زبان فارسی”. راهنمای کتاب. س ۱۳. ش ۱ـ۲. فروردین ـ اردیبهشت ۱۳۴۹، ص ۶۴ـ۶۷.
مطالعه مترادفات: ۱ـ در دستور زبان‌هایی که نوشته می‌شود ۲ـ فرهنگ‌های جداگانه‌ای که برای مترادفات نوشته می‌شود؛ وجوه اختلاف مترادفات.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

صداقتیان، شاهرخ، و دیگران. “دستور زبان فارسی” کیهان. ۲۰ تیر۱۳۵۳، ص؟.*
صدرحاج سیدجوادی، حسن [حاج سید جوادی، کمال]. “کتابشناسی کتاب‌ها و مقالات دکتر خسرو فرشیدورد “، در: یادگارنامه استاد دکتر خسرو فرشیدورد. به‌کوشش حسن صدر حاج سیدجوادی. تهران. انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۷۷، ص ۵ـ۱۵.
الف ـ کتاب‌ها ب ـ مقاله‌ها (معرفی برخی کتاب‌ها و مقاله‌های نوشته شده درباره دستور زبان فارسی).
صدری، جمال. “آیا فعل مجهول لازم است یا متعدی؟”. رشد آموزش ادب فارسی. س ۳. پیاپی ۱۱. پاییز ۱۳۶۶، ص ۵۲ـ۵۳.
الف ـ فعل مجهول لازم است ب ـ نهاد فعل مجهول چه نام دارد؟
ــــــ . “نقدی بر دستور زبان فارسی دوم و سوم فرهنگ و ادب”. رشد آموزش ادب فارسی. دوره ۳. ش۹. بهار ۱۳۶۶، ص ۱۸ـ۲۱، ۴۹.
صدری، مهدی. “سه مورد ویژه در دستور زبان گویش مردم کاشان”، در: در حرم دوست. به کوشش ابراهیم زارعی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۷۰، ص ۱۷۰ـ۱۷۲.
۱ـ واژه‌هایی که تابع تلفظی دوگانه‌اند ۲ـ واژه‌هایی که پیرو دستور زبان ویژه‌ای است ۳ـ دسته‌ای از واژه‌های عربی با اتصال به «یای» نسبت.
صدقیانی، نیره‌اقدس (بینش). “تأنیث در زبان فارسی”، کنگره تحقیقات ایرانی (تهران، ۳۰ مردادـ ۵ شهریورماه ۱۳۵۵)، مجموعه سخنرانی‌های هفتمین کنگره تحقیقات ایرانی. به کوشش محمدرسول دریاگشت. تهران: انتشارات ملی ایران، ۱۳۵۵، ج ۲، ص ۳۳۶ـ۳۴۲.
تأنیث در زبان فرانسه، عربی و انگلیسی؛ جنس در فارسی باستان و میانه و زبان پهلوی؛ ریشه پیدایش تأنیث در زبان‌ها.
صدیق، عیسی. “میرزا عبدالعظیم خان قریب و آغاز تدریس زبان فارسی در دارالفنون”. مجله دانشکده ادبیات دانشگاه تهران. س۱۳. ش ۴. ۱۳۴۴، ص ۱۷ـ۲۰.*
صدیق‌زاده، علی. “مبانی آواشناختی وزن در شعرفارسی”. ادبستان. س۲. ش۸ . پیاپی ۲۰. مرداد ۱۳۷۰، ص ۶۹ـ۷۳.
تقسیم‌بندی مصوت‌ها؛ فرق صامت و مصوت؛ آواشناسی زبان فارسی براساس ساختار رشته آوایی و اجزاء آن؛ تطبیق قواعد علم آواشناسی بر شعر فارسی.
صدیقی، زبیده. “وار”. آینده. س ۱۳. ش ۶ـ۷. شهریورـ مهر ۱۳۶۶، ص ۴۹۷ـ۴۹۹.
کاربرد دو پسوند “وار” و “دار”.
صدیقی، طاهره. “تاریخ زبان فارسی” [نقد اثر غلام مسرور]. دانش (ویژه‌نامه دکتر غلام مسرور). فصلنامه رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران ـ اسلام‌آباد. ش ۵ـ۷. بهارـ پاییز ۱۳۶۵، ص ۸۴ـ۸۸ .
صدیقیان، مهین‌دخت. “آخرین درس استاد: مسندی که به جای نهاد به مفعول نسبت داده می‌شود”. چیستا. س ۱۱. ش ۱. پیاپی ۱۰۱. مهر ۱۳۷۲، ص ۱۱ـ۱۳.
چند نام‌گذاری دستوری از دکتر خانلری؛ نقش نحوی برخی کلمات دربرخی جملات اسنادی.
ــــــ . “آیا «بودن» فقط یک فعل ربطی است؟”. رشد آموزش ادب فارسی. س ۷. پیاپی ۲۷. زمستان ۱۳۷۰، ص ۳۴ـ۳۷، ۵۱.
شانزده معنا برای فعل «بودن» همراه با شاهد مثال.
ــــــ . “استعمال اسم به جای صفت”. سخن. دوره ۲۵. ش۱۰. فروردین ـ اردیبهشت ۲۵۳۶=۱۳۵۶، ص ۱۰۴۸ـ۱۰۵۷؛ ص ۱۲۱۰ـ۱۲۱۱.*
اسم به جای صفت؛ صفت به جای اسم؛ مصادر ثلاثی عربی به جای صفت در زبان فارسی.
ــــــ . “بعضی دیگر از ویژگی‌های دستوری در غزلیات شمس”. نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز. س ۳۹. ش ۱ـ۲. پیاپی ۱۵۸ـ۱۵۹. بهارـ تابستان ۱۳۷۵، ص ۱۰۷ـ۱۴۱.
الف ـ فعل ب ـ حرف
ــــــ . “پژوهشی در دستور زبان فارسی: (را) حرف نشانه نهاد (فاعل)”. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران. س۲۲. ش۳ـ۴. پیاپی ۹۱ـ۹۲. پاییزـ زمستان ۱۳۵۴، ص ۳۴۵ـ۳۵۱.