دری، ضیاءالدین. دستور زبان دری. تبریز: [بی‌نا]، ۱۳۴۸ ق، ?ص.*
ــــــ . رساله در اغلاط معروفه. تهران: [بی‌نا، بی‌تا]، ?ص.*
دریایی، علی‌رضا. گویش تنکابنی به انضمام باورداشت‌ها و نام واژگان. تهران: آیه، ۱۳۷۹، ?ص.*
دهخدا، علی‌اکبر. لغت‌نامه دهخدا. زیرنظر محمدمعین و جعفر شهیدی. تهران: دانشگاه تهران، چاپ دوم از دوره جدید، ۱۳۷۷،۱ج مقدمه+۱۵ ج، ۲۳۹۱۱ص.
(دارای مباحث پراکنده دستوری).
دهقانی هشتجین، یاور. اختلالات زبانی در زبان فارسی. تهران: امیرکبیر، ۱۳۷۰، ?ص.*
دهناد، محمود. از اصول فراموش شده زبان فارسی. تهران: حزمی، [بی‌تا]، ص ۳۹ـ۷۲.
قسمت دوم ـ آهنگ‌های فارسی: فصل اول ـ تفاوت‌های آهنگ‌های فارسی و عربی؛ فصل دوم ـ چند نمونه از طرز هجا در قدیم و جدید؛ فصل سوم ـ انتقاد از روش جدید تعریف آهنگ‌ها؛ فصل چهارم ـ آهنگ‌های فارسی را چگونه باید ادا کرد.
دیهیم، گیتی. درآمدی بر آواشناسی عمومی. سلسله انتشارات دانشگاه ملی ایران، شماره ۱۵۹. تهران: دانشگاه ملی ایران، ۱۳۵۸، ۱۲۶ ص، مصور.
مقدمه ـ آواشناسی و تقسیمات آن؛ فصل اول ـ آواشناسی فیزیکی (آکوستیک)؛ فصل دوم ـ آواشناسی عضوی؛ فصل سوم ـ تقسیم‌بندی اصوات زبان؛ فصل چهارم ـ نوای گفتار؛ فصل پنجم ـ آواشناسی سمعی؛ فصل ششم ـ آواشناسی ترکیبی.
ــــــ . فرهنگ آوایی فارسی. تهران: فرهنگ معاصر، ۱۳۷۹، سی‌وشش+۳۵۵ ص.
(آوانویسی واژگان فارسی به لاتین).
ذاکری، مصطفی. اتباع و مهملات در زبان فارسی. سلسله انتشارات مرکز نشر دانشگاهی، شماره ۱۰۸۵؛ زبان شناسی، شماره ۲۸. تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۸۱، ده+۲۰۹ ص.
فصل اول ـ تعریف مهملات؛ فصل دوم ـ تعریف اتباع؛ فصل سوم ـ غرض از اتباع و سبب پیدایش آن؛ فصل چهارم ـ تضعیف و اتباع؛ فصل پنجم ـ طبقه‌بندی اتباع؛ فصل ششم ـ خاتمه، برخی نکات کلی؛ پیوست ۱ـ تاریخچه اتباع و مهملات در فارسی و زبان‌های ایرانی دیگر؛… .
ذکاء، یحیی. گویش‌کرینگان “تاتی”. تهران: یحیی ذکاء، ۱۳۳۲، هشت+۶۶ ص، نقشه، جدول.
گفتار یکم ـ ویژگی‌های گویش کرینگان، اندازه نفوذ ترکی در گویش کرینگان، دگرگونی حرف‌ها و صداها ؛ گفتار دوم ـ ترتیب واژهها ، واژه‌نامه، شمارش در گویش کرینگان؛ گفتار سوم ـ دستور: ۱ـ اسم ۲ـ صفت ۳ـ ضمیر ۴ـ مصدرفعل؛ گفتار چهارم ـ سنجش واژهها.
ــــــ . گویش گلبن‌قبه، هرزندی. تهران: فرهنگ ایران زمین، ۱۳۳۶، ۴۴ ص.*
ذکایی بیضایی، نعمت‌الله [بیضایی/ ذکایی]. فرهنگ لغات متشابه. [بی‌جا]: وحید، ۱۳۵۹، ۷۱ ص.
لغات مفتوح‌الاول؛ لغات مکسورالاول؛ لغات مضموم‌الاول؛ خواص وآثار حروف الفبا در کلمات.
ذوالفقاری، بهروز. گویش واژگان لری اشترنیان شامل ۴۰۰۰ واژه و اصطلاح. تهران: نشر فرهنگ‌ها، ۱۳۷۹، ص۲۰ـ۲۸.
[صرف چند نمونه از مصدرها].
ذوالنور، رحیم. دستور پارسی در صرف و نحو و املای فارسی. تهران: کوروش‌کبیر، ۱۳۴۳، بیست‌وسه+۲۸۶ ص، جدول.
دیباچه؛ قسمت اول ـ دستور زبان و تعریف آن؛ قسمت دوم ـ در تعریف و چگونگی انواع کلمه؛ قسمت سوم ـ در آیین جمله‌بندی.
ــــــ . دستور مرجان. تهران: گروه فرهنگی مرجان، ۱۳۵۲، ۸۸ ص.*
ــــــ . رفتارشناسی زبان تاریخی (دستور۲) : تطور واجی، صرفی، نحوی، معنایی زبان فارسی تاریخی. [ویرایش۲]. تهران: طهوری، ۱۳۸۰، ۲۶۲ ص.
درآمدی بر رفتارشناسی زبان: ۱ـ تعریف زبان= زبان رسمی، ویژگی‌های زبان رسمی ۲ـ زبان تاریخی= تحول زبان تاریخی، منشاء فارسی دری، عناصر فارسی میانه در فارسی دری، تحول در ابعاد زبان ، فارسی تاریخی.
ــــــ . گوشه‌ای از دستور زبان فارسی شامل بحثی درباره پیشوند، میانوند، پسوند و شرح چگونگی پیوند «ی» در زبان و املای فارسی. تهران: کوروش‌کبیر، ۱۳۴۳، ۸۴ ص، نمودار.
وندها؛ پسوند «ی».
رادفر، ابوالقاسم. فرهنگ بلاغی ـ ادبی (واژهها، اصطلاحات،تعبیرات و مفاهیم). تهران: اطلاعات، ۱۳۶۸، ۲ج، ۱۴۰۸ ص، کتابنامه.
(برخی اصطلاحات دستوری همراه با مآخذ گوناگون و معادل‌های لاتین برای آن).
( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
راست، نیکلا. پیدایش ضمایر فارسی. تهران: [بی‌نا]، ۱۳۳۳، ۱۶۴ ص.
قسمت اول ـ مدخل؛ قسمت دوم ـ ضمایر فاعل؛ قسمت سوم ـ ضمایر مفعول؛ قسمت چهارم‌ـ ملاحظات و نتایج کلی.
راستارگویوا، وراسرگی یونا (Rastorgueva, vera sergee vna). دستور زبان فارسی میانه. ترجمه ولی‌الله شادان. سلسله انتشارات انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، شماره۲۱۱. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۷۹، خ+۲۵۰ ص.
ساختمان کلمه: پساوندها، پیشوندها، اسم مرکب؛ صرف: کلیات: اسم، حرف تعریف، صفت، حالت صرفی، ضمیر، عدد، فعل، قید، حروف معین ـ حروف اضافه، ادات تعین (حروف قید)، ربط؛ نحو: جمله ساده ـ خبر، مبتدا ـ مفعول صریح، مضاف‌الیه، ظرف، اجزاء، هم‌نوع جمله، جمله مرکب ـ جمله ترکیبی ـ حروف ربط جمله ترکیبی، جمله تابع ـ حروف ربط جملات تابع، [جملات فرعی]، نقل قول مستقیم؛ نمونه‌ای از متن فارسی میانه.
راشدمحصل، محمدتقی. درآمدی بر دستور زبان اوستایی؛ بررسی یسن نهم. مجموعه یادگار باستان، شماره ۱. تهران: کاویان، شمع فروزان، ۱۳۶۴، چهارده+۲۰۵ ص، جدول تاشده.
بخش اول: فصل اول ـ کلیات؛ فصل دوم ـ آواشناسی؛ فصل سوم ـ صرف اسم و صفت؛ فصل چهارم ـ صرف افعال؛ فصل پنجم ـ پیشوندها و پسوندها؛ بخش دوم: متن اوستایی= فصل اول ـ آوانویسی متن، فصل دوم ـ ترجمه فارسی.
رجایی بخارایی، احمدعلی. یادداشتی درباره لهجه بخارایی. سلسله انتشارات دانشگاه مشهد، شماره۸ . مشهد: دانشگاه مشهد، ۱۳۴۲ـ۱۳۴۳، ص ۳۸ـ ۲۸۹؛ [ویرایش۲] (با عنوان: لهجه بخارایی). مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد، ۱۳۷۵، ص۳۷ـ۱۴۴.
مختصات دستوری لهجه بخارایی: مبحث اول ـ مختصات صوتی؛ مبحث دوم ـ مفردات (صرف)؛ مبحث سوم ـ جملات (نحو).
رضازاده شفق، صادق [شفق]. تاریخ ادبیات ایران. تهران: آهنگ، ۱۳۶۹، ص ۳۸ـ۴۰.
تحول زبان پهلوی به فارسی در دوران استیلای عرب.
ــــــ . فرهنگ شاهنامه، با شرح حال فردوسی و ملاحظاتی در باب شاهنامه. سلسله نشریات مجمع ناشر کتاب ملی، شماره ۸ . [تهران]: نشریات مجمع ناشر کتاب ملی، ۱۳۲۰، ۲۷۹ ص.
(نکات دستوری پراکنده در واژه‌نامه).
رضایی، جمال. بررسی گویش بیرجند، واج‌شناسی ـ دستور. به اهتمام محمود رفیعی. تهران: هیرمند، ۱۳۷۷، ۴۵۱ ص، جدول، نقشه.
بخش یکم ـ واج‌شناسی: جستار نخست ـ واج‌های گویش بیرجند و چند ویژگی آنها: فصل یک ـ هم خوان‌ها، فصل دوـ واکه‌ها، فصل سه ـ نوا و آهنگ، جستار دوم ـ دگرگونی واج‌ها: فصل یک ـ دگرگونی واکه‌ها، فصل دو ـ دگرگونی هم خوان‌ها؛ بخش دوم ـ دستور: جستار نخست ـ ساخت‌شناسی (صرف): فصل یک ـ ساختمان واژهها، فصل دوـ نام (اسم)، فصل سه ـ صفت (گونواژه) و انواع آن، فصل چهار ـ ضمیر و انواع آن، فصل پنج ـ قید و انواع آن، فصل شش ـ حرف و انواع آن، فصل هفت ـ صوت و انواع آن، فصل هشت ـ فعل و (کارواژه)، جستار دوم ـ نحو: فصل یک ـ ارکان جمله، فصل دو ـ اقسام جمله، فصل سه ـ اجزاء جمله، فصل چهارـ ساختمان و ترتیب اجزاء جمله، فصل پنج ـ حذف در جمله.
رضایی‌باغ‌بیدی، حسن. دستور زبان پارتی (پهلوی اشکانی). سلسله انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شماره ۹. تهران: نشر آثار، ۱۳۸۱، ۱۸۲ ص، مصور، جدول، نمونه.
۱ـ آواشناسی ۲ـ اسم ۳ـ صفت ۴ـ ضمیر ۵ـ عدد ۶ـ قید ۷ـ پیشوندها وپسوندها ۸ ـ کلمات مرکب ۹ـ حروف و اصوات ۱۰ـ فعل.
رضوی،کمال. گویش و فرهنگ الیگودرز. [بی‌جا]: محیا، ۱۳۷۳، ص۹۱ـ۹۹.
دستور زبان برمبنای گویش الیگودرز.
رضی، هاشم. دستور زبان اوستایی. ج۲: دستور. تهران: فروهر، ۱۳۶۸، ۵۹۳ ص.
بخش اول ـ ترکیب واژهها؛ بخش دوم ـ ترکیب واژهها؛ بخش سوم ـ فهرست پسوندهای اوستایی؛ بخش چهارم ـ فهرست پسوندهای فرعی؛ بخش پنجم ـ پیشوندها و اجزاء پیشین؛ بخش ششم ـ اسم؛ بخش هفتم ـ اسم مرکب، چگونگی ترکیب؛ بخش هشتم ـ جنس؛ بخش نهم ـ صفت؛ بخش دهم ـ عدد؛ بخش یازدهم ـ ضمایر؛ بخش دوازدهم ـ فعل؛ بخش سیزدهم ـ صفات فاعلی؛ بخش چهاردهم ـ صفات مفعولی؛ بخش پانزدهم ـ شناسه‌های صرفی زمان‌ها و حالات افعال؛ بخش شانزدهم ـ زمان آینده؛ بخش هفدهم ـ افعال سببی؛ بخش هجدهم ـ افعال مرکب؛ بخش نوزدهم ـ اسم معنی یا اسم فعلی؛ بخش بیستم ـ صفات فعلی، مصادر فعلی؛ بخش بیست‌ویکم ـ مصدر؛ بخش بیست‌ودوم ـ صرف نشدنی‌ها؛ بخش بیست‌وسوم ـ حرف‌های اضافه؛ بخش بیست‌وچهارم ـ اصوات؛ بخش بیست‌وپنجم ـ لهجه گاثایی.
ــــــ . فارسی باستان: دستور، گزیده‌ای از کتیبه‌ها، واژه‌نامه. تهران: فروهر، ۱۳۶۷، ۲۸۷ ص، جدول.*
رفیعی سرشکی، بیژن. آینه زبان پارسی. تهران: ایران جام، ۱۳۷۹، ۳۶ ص.
